دهه فجر تولدی نو برای میثاق با آرمان های امام و انقلاب

ورود امام خمینی (ره) در 12 بهمن 57 از نوفل لوشاتو - قلب تپنده انقلاب - به ایران، سرآغاز تحولی عظیم در دوره‌ای جدید برای این مرز و بوم شد. مردم که پیروزی را در چند قدمی خود احساس می نمودند تنها راه به ثمر نشستن انقلاب خود را پایان دادن به بقای جرثومه فساد و ظلم پهلوی می دانستند که تنها با حضور امام به کشور محقق می‌شد.

این فهم و بصیرت عمیق مردم سبب شد تا راهپیمایی های گسترده ای در دفاع از امام و ورود ایشان به ایران از سوی مردم به راه افتد که ثمره آن حضور امام به ایران را مسجل می نمود. هرچند بختیار رئیس وقت دولت پهلوی تلاش نمود تا با بستن فرودگاه ها از ورود امام ممانعت نماید[1]  اما تحصن روحانیت، دانشجویان و راهپیمایی‌های میلیونی مردم در  سراسرکشور نقشه بختیار را خنثی و ورود امام به ایران را قطعی نمود.[2]
به یقین، این ورود دستاوردهای بزرگی را برای مردم و کشور در پی داشت و امروزه مردم با بستن میثاق با امام و آرمان های او آن را زنده نگه می دارند. در ادامه به بخشی از این دستاوردها اشاره می‌شود:

1. نهادینه شدن شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی به جای شعارهای فاشیستی - دیکتاتوری
یکی از دستاوردهای انقلاب که با ورود امام به ایران به اوج خود رسید همین شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود که نقشه راه انقلاب را نشان می‌داد. این شعار به عنوان تأثیرگذارترین و اصلی ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح شد و تا به امروز راه و اساس انقلاب بر همین شعار هدایت و مدیریت می شود. در ادبیات امام (ره) جمهوری فرم و شکل حکومت را تشکیل می دهد و اسلامی، محتوای فرم را که قوانین الهی است.[3]  در جای جای سخنان امام جمهوری اسلامی به رژیمی متکی بر آراء عمومی و رفراندوم عمومی و قانون اساسی آن که قانون اسلام است تفسیر شده است.[4]

2.  پایان دادن به بقایای رژیم سفاک پهلوی
با فرار شاه در دی ماه 57 امام به صورت رسمی پیروزی انقلاب را به ملت ایران تبریک گفتند. [5] این پیام که با فرار شاه صادر شد، زمینه‌ای برای نابودی و بر چیده شدن بقایای دولت سفاک پهلوی شد. بختیار و دولت او این تبریک را آغازی برای فروپاشی قلمداد می‌کردند از این رو به شدت هراسان شده و راه خنثی نمودن آن را افزایش سخت‌گیری‌ها، ممانعت از اجتماع و تظاهرات خیابانی مردمی و بستن فرودگاه ها می‌دانستند. این نقشه ها هرگز کارساز و عملیاتی نشد و مردم با شدت در مقابل آنان ایستاده آنها را مجبور به تسلیم نمودند. این اعتراض ها سبب شد تا برخی نیروهای نظامی از ادامه همکاری با دولت پهلوی دست برداشته و خود را به جمع تظاهرکنندگان و حامیان انقلاب رسانده و علیه دولت و به نفع انقلاب و امام مبارزه کنند.[6] پس ورود امام به ایران بر اضافه شدن نیروهای نظامی به جمع انقلابیون افزوده شد و در نهایت هما فران نیروی هوایی ارتش در 19 بهمن ماه 57 با امام بیعت نمودند.   

3. حمایت تشکلات حوزوی و دانشگاهی از امام و انقلاب
با تحصن جامعه حوزوی در مساجد کشور جمع کثیری از دانشجویان و اساتید دانشگاه ها نیز به آنان ملحق شده و سرآغاز پیوندی مبارک بین حوزه و دانشگاه را رقم می زد. این پیوند در کنار راهپیمایی‌های میلیونی مردمی اتحاد بزرگ ملی را شکل داد و این پیام را به دنیا مخاطره می نمود که هیچ ابرقدرتی توان مقابله با اتحاد پولادین ملت ایران را ندارد، در نهایت نیز منجر به ورود امام و پیروزی انقلاب شد.

امام در بخشی از سخنان خود در هنگام ورود به ایران، رمز پیروزی را اتحاد ملت دانست و فرمودند: «ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است. وحدت کلمه مسلمین، همه، وحدت کلمه اقلیت های مذهبی با مسلمین، وحدت دانشگاه و مدرسه علمی، وحدت روحانی و جناح سیاسی. ما باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه، رمز پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم».[7]

4. انتصاب دولت موقت مُهری بر پایان دولت پهلوی
امام (ره) پس از فرار شاه در 26 دی ماه در آستانه خروج شاه از کشور، به صورت رسمی اعلام نمود که ما دولت را به زودی اعلام خواهیم کرد. ورود امام به ایران زمینه های تشکیل دولت موقت را قطعی و در 15 بهمن ماه، نخست وزیری مهندس بازرگان به تصویب شورای انقلاب رسید.[8] امام در سخنرانی تاریخی خود در هنگام ورود به این امر اشاره و فرمودند: « من تو دهن این دولت می‌زنم، من دولت تعیین می‌کنم، من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم، من به واسطه اینکه ملت مرا قبول دارد.»[9]

مردم نیز در 19 بهمن 57، در حمایت از دولت منتخب امام (ره)، عظیم ترین راه پیمایی را در سراسر کشور شکل دادند. شکل گیری دولت موقت، پایان دولت 2000 ساله شاهنشاهی را به عالم مخابره و اعلام می نمود؛ در حقیقت این انتخاب زود هنگام، جابه جایی دو ایدئولوژی را رقم می‌زد یعنی حکومت شاهنشاهی نماد ظلم و استبداد، جای خود را به دولت اسلامی که نمود جهان بینی توحیدی بود، می داد.

پی‌نوشت:
1. سایت امام خمینی، مدخل: «فرودگاه ها هنوز بسته اند»، https://b2n.ir/d41458؛ روزنامه اطلاعات، یک شنبه 7 بهمن ماه 1357، ش 29.
2. کتاب کوثر، ج 1، ص 624 – 632؛  پایگاه اطلاع رسانی حوزه،  مدخل: « ماجرای تحصن روحانیون در مسجد دانشگاه تهران در بهمن‌ ماه ۵۷»؛ ttps://b2n.ir/f28775.
3. صحیفه امام ، ج ۵ ، ص ۳۹۸.
4. همان، ج 4، ص 455.
5. همان، ج‏5، ص 481 -484 -485
6. روزنامه اطلاعات، مدخل: روزی که امام آمد»، https://b2n.ir/j86089.
7. صحیفه نور، ج 6، ص 9.
8. همان، ج 6، ص 54.
9. همان، ج 6، ص 16.