ماهان

ماهان 
بی شک ضعیف‌ترین فیلم چهل و نهمین جشنواره فیلم فجر فیلم ماهان بود که برای مخاطبین آن نیز این سوال را در پی داشت که چگونه چنین فیلمی وارد عرصه رقابت در جشنواره بزرگ فجر شده است. میزان ضعف فیلم سینمایی ماهان آنقدر زیاد بود که تعداد زیادی از مخاطبین سینما را ترک کرده و یا در میانه فیلم به خواب های کوتاهی پرداختند. ضعف و اشتباهات این فیلم به گونه ای نیست که بتوان آنرا تنها به یک بخش منتسب دانست و تقریباً در تمام بخش‌های این فیلم ضعف های عمده ای دیده می شود.
فیلم نامه تهی
در بررسی سناریوی این اثر می توان گفت که این فیلم سینمایی از اساس فاقد فیلمنامه می باشد،بگونه‌ای که هدف شخصیت و موانع، نقاط عطف، و سایر ملزومات فیلمنامه ای در سطح باقیمانده و به هیچ وجه مخاطب را با خود همراه نمی کند. در در منطق این فیلمنامه به هیچ وجه عشق به بازیگری عمیق و قابل درک نمی‌شود و به همین علت از دست دادن شانس بازیگری در تئاتر نمی تواند نقطه عطف مناسبی برای این شخصیت باشد.
بدترین چیزی که عدم وجود آن ضربه شدیدی بر پیکره موفقیت این فیلم میزند عدم وجود منطق در داستان است. به عنوان مثال شخصیت زن و شوهر به قصد برگشتن ایران از تهران به سمت اصفهان حرکت کرده و بنابر ادعای فیلمنامه روزی ۲۴۰ کیلومتر دوچرخه می پیمایند،هر کس که حتی به صورت غیر حرفه ای هم دوچرخه سواری کرده باشد می‌داند که چنین عددی غیرقابل پیمایش در یک روز است.
شخصیت های این داستان از بنیان بی جهان و بی خانواده هستند و به همین علت است که مخاطب هیچ گونه همذات‌پنداری با شخصیتی که او را نمیشناسد نداشته و نخواهد داشت. چیزی که بیش از داستان بیننده را پس میزند بازیگری غیر واقع گرایانه و بسیار اور اکت و اگزجره بازیگران تئاتری این فیلم است.
کارگردانی بی رمق
اتفاق دیگری که نمک روی زخم این اثر می باشد و آن را غیر قابل تحمل تر می کند کارگردانی بی‌رمق و فاقد اندیشه و غیر سازگار با فیلمنامه نیمه جان است. این مهم نه تنها نتوانسته نقاط ضعف فیلمنامه را پوشش دهد بلکه خود باعث غیر قابل تحمل تر شدن این فیلم سینمایی شده است.