-واقعیت ازدواج و قرار دادن مودت و رحمت از سوی خداوند بین همسران این است که فارغ از خواسته ها و نیازهای جنسی همسران، همواره هر یک از همسران تمایلات و نیازهایی دارند که چیزی جز مودت و رحمت، سبب نمی شود که آنها در اجابت به این خواسته ها و تمایلات تن بدهند.
امروزه زندگی مشترک بدون ازدواج یا به اصطلاح هم باشی و همزیستی در غرب به عنوان یک سبک و مدلی از زندگی پذیرفته شده است. این سبک و مدل زندگی ابتدا در غرب پذیرفته نبود و حتی به این نوع همزیستی یا هم باشی «ازدواج وحشی» می گفتند ولی متأسفانه بر اثر تبلیغات و سلسله عوامل فرهنگی اجتماعی در کشور ما نیز تحت عنوان ازدواج سفید شناخته و در حال وقوع و رواج است. زندگی مشترکی که بدون هیچ پایه و اساسی شکل گرفته، به طور قطع پایدار نیست و عمر کوتاهی دارد و آسیب هایی دارد که حتی ممکن است عواقب جبران ناپذیری داشته باشد.
آسیب ها و معایب
اگر بخواهیم از آسیب ها و معایب این نوع زندگی مشترک به خصوص در جامعه ایران صحبت کنیم می توان به این موارد اشاره کرد:
1- بروز مشکل در روابط خانوادگی
۲-خیانت جنسی زوجین به همدیگر
3- عدم تعهد و وفاداری و پایبندی به زندگی مشترک
۴-عدم حمایت عاطفی و اقتصادی از طرف خانواده ها
۵-جایگزینی زندگی زناشویی با تفریح و خوشگذرانی
۶-توسعه و ترویج فساد و بی بند و باری در جامعه
از مهمترین آسیب های این نوع زندگی مشترک، افسردگی و اختلالات روانی است که بیشتر، زنان را درگیر می کند؛ چرا که در اثر نبود هیچ تعهد و مسئولیتی از ناحیه مرد هر لحظه ممکن است مرد این زندگی مشترک را ترک کند، در نتیجه زن دچار تحمل فشار عصبی بالایی می شود که به افسردگی منجر می گردد.
از دیگر معایب و آسیب های این نوع زندگی مشترک می توان به عدم مرزبندی در مسئولیت‌ها، تعهدات، تکالیف و حقوق دوجانبه می‌باشد، بر خلاف ازدواج و زندگی مشترک رسمی که این مرزبندی ها تأثیر مستقیمی در انسجام و استحکام رابطه عاطفی و زناشویی ایجاد می‌نماید.
خوشبختانه در کشور ما به واسطه فرهنگ و تمدن غنی ایرانی و آمیخته با تعالیم دین اسلام، جایگاه ازدواج و خانواده در زندگی اجتماعی و فردی اشخاص از اهمیت ویژه ای برخوردار است و به خلاف جامعه غربی این نوع زندگی مشترک بدون ازدواج در ایران و جامعه ایرانی پذیرفته نیست.
به طور کلی عشق و عشق ورزی بدون اینکه چارچوب و قاعده ای داشته باشد بی معنا و مفهوم است، چون در سایه قاعده و قانون است که هر چیزی حتی عشق و ازدواج معنا و رسمیت پیدا می کند و هر یک از طرفین به آنچه که در چارچوب قاعده و قانون است، پایبند و متعهد هستند.
عشق، مودّت، رحمت
بر طبق نصّ صریح قرآن، خداوند می فرماید: « وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ[1]؛ و از نشانه هاى او اينكه از [نوع] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدان ها آرام گيريد و ميانتان دوستى و رحمت نهاد، آرى در اين [نعمت] براى مردمى كه مى انديشند قطعا نشانه هايى است»
بنابر تفاسیر و تعابیر، عشق و مودت و رحمت را خداوند به واسطه عقد ازدواج بین زن و مرد قرار می دهد نه اینکه بین هر زن و مردی مودت و رحمت قرار دهد. در واقع عقد ازدواج، سبب و عاملی است که زن و مرد را نسبت به خانواده و فرزندان پایبند و متعهد و مسئولیت پذیر می کند، در این زمینه هم فرقی نیست بین اینکه زن و مرد چه دین و آیینی داشته باشند زیرا اساساٌ نهاد خانواده و ازدواج در نزد خداوند مقدس و با اهمیت است. نمونه هایی در ادیان مختلف مشاهده می کنیم که زنان و مردان تا آخر عمر و حتی پس از مرگ یکی از آنها به یکدیگر وفادار و نسبت به هم متعهد هستند که این نشان از مودت و رحمت خداوند است که به واسطه ازدواج و تشکیل خانواده بین آنها قرار داده است.
سخن آخر
واقعیت ازدواج و قرار دادن مودت و رحمت از سوی خداوند بین همسران این است که فارغ از خواسته ها و نیازهای جنسی همسران، همواره هر یک از همسران تمایلات و نیازهایی دارند که چیزی جز مودت و رحمت، سبب نمی شود که آنها در اجابت به این خواسته ها و تمایلات تن بدهند. در واقع عشق همان مودت و رحمت است که خداوند بین همسران به واسطه ازدواج قرار داده است، چه بسیار افرادی که ادعای عشق دارند ولی از اجابت کوچکترین خواسته طرف مقابل سر باز می زنند و حتی نسبت به یکدیگر هیچ تعهد و مسئولیتی را نمی پذیرند.
پی نوشت
[1] سوره روم، آیه 21
وجود عشق بدون ازدواج، که در آن مودت و رحمت الهی باشد، برای شروع و پیوند یک رابطه کافی نیست.چه بسیار افرادی که ادعای عشق دارند ولی از اجابت کوچکترین خواسته طرف مقابل سر باز می زنند و حتی نسبت به یکدیگر هیچ تعهد و مسئولیتی را نمی پذیرند. در واقع عشق همان مودت و رحمت است که خداوند بین همسران به واسطه ازدواج قرار داده است.