رسیدگی به معیشت معلمان عزیز از امور دارای اولویت است اما اقدامات نابخردانهای که با قصد و غرض سیاسی و برای تضعیف نظام انجام میشود، هرگز مورد تأیید نیست.
در ارج و منزلت معلم و معلمی هر چه بگوییم کم است و بهترین توصیف در این زمینه، همان است که بزرگ مرد دوارن معاصر، شغل معلمی را شغل انبیا دانست.
از سوی دیگر، موضوع معیشت معلمان همواره مورد تأکید بزرگان نظام بوده است که منطق عقلانی برای خود دارد؛ چون معلمی که دغدغهی معیشتی داشته باشد، تمرکز کافی برای آموزش و پرورش شاگردان نخواهد داشت.
در این میان، طرحی موسوم به رتبهبندی معلمان از ده سال قبل، منتظر تعیین تکلیف بوده و دولت روحانی -که هشت سال از این ده سال در این دولت سپری شد- هیچ علاقهای به حل این مشکل نداشت اما در این مدت، ندیدیم تجمع و اعتراضی در شهرهای مختلف وجود داشته باشد! اما به محض روی کار آمدن دولت سیزدهم که با کسری بودجهی شدید، بدهیهای فراوان، خزانهی خالی، بحران کرونا و انبارهای خالی از کالاهای اساسی روبرو بود، مشاهده شد که صنفهای مخنلفی از جمله برخی معلمان، شروع به تجمعات خیابانی برای اعتراض به امور معیشتی کردند!
سوال اصلی این است که تا بحال کجا تشریف داشتند و چرا در دوران مسببان اصلی این وضعیت، اعتراض نمیکردند؟ مشاهدات میدانی حاکی از آن است که برخی افراد معلومالحال از جمله فردی با سابقهی ضد امنیتی در فتنهی ۸۸ که خودش را رسماً مارکسیست معرفی میکند، به عنوان یکی از سرکردگان این جریان برای تحریک معلمان وارد میدان شده[1] و برخی افراد فرصتطلب دیگر، متأسفانه موجب بروز برخی رفتارهایی شدند که این روزها سبب سوءاستفادهی دشمن شده است.
این نکته را مجدداً باید یادآوری کرد که رسیدگی به معیشت معلمان عزیز از امور دارای اولویت است که خوشبختانه هم در دولت و هم در مجلس برای انجام آن پیگیریهای لازم در حال انجام است، اما اقدامات نابخردانهای که به بهانهی دفاع از معلمان و بعضاً با قصد و غرض سیاسی و برای تضعیف نظام انجام میشود، هرگز مورد تأیید نیست.
پینوشت:
[1] جهان (jahan)