حضرت خدیجه کبری، شیفته پیامبر خاتم شد و با بعثت رسول مکرم اسلام به او ایمان آورد و در همراهی او از هر چه داشت گذشت؛ خدا به او مباهات کرد و سلامش رساند و سال دهم بعثت با وفات او عام الحزن شد.
سلام برحضرت خدیجه؛ بانویی که نه یک دل، بلکه صد دل شیفته برترین خلق خدا شد و برای رسیدن به همسری آخرین فرستاده خدا، نکوهش ها را کنار زد.
همسری که پای کار پیغمبر خدا ماند و اولین زنی شد که به حضرت خاتم ایمان آورد و تمام مال و منالش را به پای دینش ریخت، تا جایی که در هنگام وفاتش حتی یک کفن برای خود نداشت[1] و تمام اسلام و مسلمانان را مدیون خود کرد.
او نه تنها برای فاطمه(علیها السلام) که برای همه مسلمانان مادری کرد و اگر نبود همراهی حضرت امّ المؤمنین، مسلمانان در همان سال های اول بعثت از پای در می آمدند.
من که باشم که بر او سلام کنم؟ وقتی خدا و جبرئیل سلامش می رسانند[2] و خداوند عزوجل به وجود او به ملائکه مباهات می‌کند.[3]
زنی که پیامبر(صلی الله علیه وآله) عاشقش بود و در وصفش فرمود: خدا را شکر که خدیجه را همسر من قرار داد که من عاشق او بودم.[4] و حضرت آدم (علیه السلام)، زمانی که با علم الهی از این ارتباط عاشقانه و جایگاه حضرت خدیجه (سلام الله علیها) آگاه شد نسبت به پیامبر اکرم غبطه خورد و گفت: یکی از تفضلات خداوند عالم بر فرزندم حضرت محمد این است که همسرش خدیجه، بزرگ همکار و همیار او برای تبلیغ امر الهی بود، اما همسر من همیار من در خروج از بهشت شد.[5]
بانویی که پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) به او فرمود: ای خديجه! من از تو كوچك ترين قصوری نديدم و تو تمام تلاش خود را در خدمت به من و اسلام به كار بردی و بسيار خسته شدی و تمام زندگی ات را خرج كردی[6] و جبرئیل بشارت داد او را که خدای متعال خانه‌ای در بهشت برای خدیجه؛ از تارهای طلا در نظر گرفته که در آنجا نه اضطراب و خستگی وجود دارد و نه زوال نعمت.[7] در دهمین سال بعثت و با وفات این بانوی فداکار برای بهانه خلقت عالم حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) عام الحزن و سال اندوه و غم تنهایی شد.
پی نوشت:
[1] سیره ابن هشام، ج1، ص426.
[2] بحارالانوار، ج16، ص7.
[3] همان، ص78.
[4] المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص201.
[5] عمده القاری، ج1، ص63.
[6] شجره طوبی، ج2، ص235.
[7] صحیح مسلم، ج4، ص1887.