همان رئیسیِ صبور و فراجناحی

سیدابراهیم رئیسی در قیاس با روسای جمهور پیش از خودش –به ویژه دو رئیس جمهور قبلی- یک ویژگی بسیار برجسته دارد که کمتر به آن پرداخته شده است.

احمدی نژاد و روحانی از همان زمان انتخابات 84 و 92، حملات جدی و سنگینی به دولت مستقر و رقبای منسوب به آن داشتند؛ گویی سیاست اصلی تبلیغی‌شان را بر شناساندن خود به عنوان نماینده ضدیت با جناح و تفکر حاکم بنا کرده بودند؛ و به اصطلاح بیش از آنکه در پی اثبات خود باشند، در پی نفی رقیب بودند. اما رفتار سید ابراهیم رئیسی با این‌که به ظاهر زخم خورده بود، تفاوت داشت.

با این‌که رئیسی در انتخابات سال 96 هدف سنگین‌ترین تخریب‌های انتخاباتی در همه ادوار ریاست جمهوری بود، چه در همان سال 96 و چه در 1400، تلاش کرد وارد فضای تخریبی متقابل نشود و جز به ضرورت، سخنی در نفی دولت نگفت، و تلاش کرد رفتاری اخلاق مدارانه داشته باشد و هواداران دولت و نزدیکان فکری آن را به برخورد احساسی در ضدیت با خودش تحریک نکند.

با این وجود به نظر می‌رسد حجم حملات به دولت تازه نفسِ رئیسی بی‌سابقه و کاملا در جهت مخالف رفتار مسالمت جویانه رئیس دولت است. مخالفان رئیسی که دولت مطبوعشان تا چهار سال نان تخریب دولت قبل را می‌خورد، این روزها که عمر دولت به نه ماه هم نرسیده است، برای هر مشکلی یقه دولتی را می‌گیرند که بالاترین تورم تاریخ را تحویل گرفته است. از هر چیزی برای دولت حاشیه می‌سازند و با فعالیت رسانه‌ای به خبر اول کشور تبدیلش می‌کنند؛ از تپق زدن رئیسی یا خوش و بش کردنش با کارمندان تا چینش میز پشت سرش در پیام تصویری نوروزی.

مورد اخیر این شیطنت‌ها را هم در تعویق چند روزه افطاری آقای رئیس جمهور با هنرمندان دیدیم، که همین جریان رسانه‌ای بدون هیچ سند و مدرکی دلیل اعلام شده از طرف دولت را –که آلودگی هوا بود- رد کرده و قهر هنرمندان مدعو را دلیل لغو این مراسم دانستند. اما در حاشیه این مراسم برخورد تحسین برانگیز و مهربانانه سید ابراهیم با اظهارات یکی از بازیگران بار دیگر نشان داد او همان رئیسی 96 و 1400 است.

در بخشی از این مراسم سیدجواد هاشمی بدون هماهنگی ایستاد و خطاب به رئیس جمهور گفت: «گمان نکنید جمعیت حاضر واقعا نماینده های هنر این کشور هستند. واقعیت این است شما باید حرف‌های کسانی را بشنوید که ۸ سال منتظر آمدن شما نبودند. من از شما خواهشمندم فکر نکنید حرف همه هنرمندان همان چیزهایی است که در اینجا شنیدید.» و چنین پاسخ شنید که: «ما احساس می‌کنیم که نسبت به آحاد مردم ۸۵ میلیون وظیفه داریم و خودمان را متعهد می‌دانیم که نسبت به همه خدمتگزار باشیم‌. علی القاعده امکان دعوت همه دوستان امکان پذیر نبود زیرا مکان، زمان و شنیدن حرف‌های همه دوستان در یک جلسه امکان پذیر نیست. اما ما هم دنبال این هستیم که صحبت‌های اقشار مختلف را بشنویم‌.»[1]

ادامه دادن این رفتار فراجناحی و صبورانه گرچه بسیار دشوار است، ولی ان‌شاءالله به پیروزی دولت در برابر بدخواهان داخلی و خارجی خواهد انجامید؛ همان طور که از امیر مومنان (علیه السلام) نیز روایت شده است که «انسان صبور و شکیبا پیروزی را از دست نمی‌دهد؛ اگرچه زمان آن طولانی شود.»[2]

پی نوشت:
1. yun.ir/aosl5g
2. .  میزان الحکمة، ج۵، حدیث ۱۰۰۷۰.