در مرحله اول برای شخصیت بتمن یک نکته را باید با قطعیت گفت: و آن این که بتمن شخصیتی است که در فیلم ها، انیمیشن ها، لایو اکشن ها و کمیک استرپ زیادی حضور داشته، ولی همچنان محبوبیت آن دست نخورده باقی مانده است. همان شخصیت بروس وین و اشتیاقی که به مبارزه با جرم و جنایت دارد. او همیشه مخاطب را به سمت شخصیت خود جذب می کند.
نکته مهم این است که مهم نیست چه بازیگری نقش او را بازی کند و یا در چه فیلمی و چه غالبی نمایش داده شود؛ به همین خاطر کارگردان فیلم های بتمن محبوب و همواره در جایگاه خاصی دارند. کار این کارگردانان به تصویر کشیدن المان هایی است که کارگردانان قبلی آن را نادیده گرفته اند و همین دیدن المان های جدید و تازه است که قسمت های جدید را خاص و دیدنی می کند. مت ریوز، کارگردان این قسمت یعنی بتمن 2022، در تلاش است تا المان های جدید این قسمت را در غالب فیلم های کارآگاه محور و شبیهِ فیلم های سیاه و سفیدِ دهه ۵۰ میلادی، به محبوب ترین ابر قهرمان دنیا بدهد.
اما متاسفانه ریوز نسخه ای از بتمن را ارائه می کند که فقط نصف کمتر اوقات را به صورت موفقیت‌آمیز سپری می کند و باعث می شود تا انتظاراتی که از فیلم داریم برآورده نشوند و در اواسط فیلم مخاطب و طرفدار بتمن را پس می زند.
داستان فیلم درباره‌ی دومین سالی است که بروس وین (رابرت پتینسون) جوان با جرم و جنایت در شهر گاتهام به مبارزه پرداخته و برای این که مخاطب احساس خلاء داستانی نداشته باشد، بلافاصله داستان را به وسط میدان نبرد می اندازد. بتمن جوان، دومین سالی است که در این جهان گاتهام زندگی می کند، پلیس ویژه نشانه‌ی بتمن روی سقف ساختمان اداره پلیس نصب کرده و همه مردم از وجود ابر قهرمان سیاه پوش شهر مطلع اند، اما اینکه او چه موجودی است و نامش چیست، نمی دانند و در رسانه ها او را آشوبگر نقاب دار معرفی می کنند.
حالا وظیفه‌ی این که بتمن را به مخاطبان و ساکنان شهر شناسانده شود، بر دوش پتینسون می افتد که با صدای بمش مانند یک کارآگاه دهه ۵۰ میلادی داستان بتمن 2022 را برای ما روایت کند تا مخاطب هم با سرعت پیشرفت فیلم با کاراکترها جلو برود.
یک قاتل سریالی در گاتهام، افراد مشهور و سرشناس شهر را ربوده و می کشد و در صحنه ی جرم برای بتمن نامه ای حاوی معما و سرنخ به جا می گذارد. و جیم گوردون و جفری رایت که حدودا از سال پیش گزارش هایی به خفاش معروف می داده است، حالا در حینی که کارکنان اداره پلیس با دید شک برانگیز به او می نگرند، باید با بتمن برای دستگیری این قاتل سریالی همکاری کند.
خلق کردن زمان و مکان و به طور کلی اتمسفر حاکم بر فیلم تحسین برانگیز بوده و فضای خفقان و پر از جرم و جنایت را به مخاطب القا می کند و همین که صحنه ی تکراری ریختن مروارید های خونین گردنبند مادر بتمن (بروس وین) روی کف خیابان های گاتهام را نمی بینیم، خودش کار فوق‌العاده‌ای است و پیشرفت محسوب می شود.
نکته ای که از جذابیت بتمن کاسته این است که تمام لحظات این فیلم کند است. می توان این را شگرد کارگردان دانست، اما این شگرد باعث شده تا تقریباً یک چهارم فیلم را در شات های POV یا کلوز آپ های اوورشولدر کاراکترهای مختلف می بینیم؛ تا حدی که بتمن را شبیه به فیلم های فارسی می کند که می خواهد برای نشان دادن احساسات تمام شخصیت ها از آنها کلوز آپ نشان دهد.
ادامه دارد...
در مرحله اول برای شخصیت بتمن یک نکته را باید با قطعیت گفت: و آن این که بتمن شخصیتی است که در فیلم ها، انیمیشن ها، لایو اکشن ها و کمیک استرپ زیادی حضور داشته، ولی همچنان محبوبیت آن دست نخورده باقی مانده است.