قسمت دوم
در ادامه طولانی و کند بودن صحنه های فیلم باید به صحنه های جامپ اسکرها (لحظاتی که ترس ناگهانی نمایش داده می شود) اشاره کرد که خیلی طولانی اند و قدرت لازم برای خلق این ترس را ندارد. یکی از نقاط مثبت فیلم های بتمن، صحنه های اکشن و ضد و خوردهای تن به تن بتمن با بدمن های داستان است که در این قسمت از بتمن، صحنه های اکشن فیلم آن‌قدر با باران و دوربین شلخته و تار برداشت شده اند که دیدن اتفاقات اصلی و مهیج فیلم امکان‌پذیر نبوده و نقطه قوت را به نقطه ضعف تبدیل می کند و حس لذت را از مخاطب می گیرد، از طرف دیگر صحنه هایی که کاراکترها رو در روی هم قرار می گیرند، این صحنه ها آن قدر طولانی و حوصله سر بر به نمایش در می آیند که معنای حقیقی این صحنه ها درک نمی شود و درک معنای سکوت های طولانی بین کاراکتر ها از بین می رود.
یکی از موارد واضح در این فیلم نوعی آشفتگی و شلختگی است که به چشم می خورد و یکی از دلایل شلختگی فیلم مربوط به کارگردان و همکارانش است که تصمیم گرفته اند تا هرچه دم دستشان است را داخل فیلم بیاورند و با یک نوار چسب آن ها را به هم متصل کنند.
می توان این فیلم را بر محور ۳ پلات یا پیرنگ اصلی دانست که هر سه به هم گره خورده و مربوطند، اما در ادامه داستان می بینیم که این سه محور اصلی در عین حال هر یک ساز خود را می زند و از دیگری اعلام استقلال می کنند. قصه اول، قصه بتمن است با مشکلات خود و خانواده اش که درگیر شناخت آنها و سوابق آنهاست که فکر می کند همه به او دروغ گفته اند. داستان دوم قصه درگیری بتمن و گوردون با جرم و جنایت های شهر گاتهام است و مخصوصاً درگیری با قاتل جدید شهر است و قصه سوم داستان بتمن با کت وومن است که بتمن احساس نیاز شدیدی به حضور او در زندگی اش دارد. هر کدام از این داستان ها در نقاطی با هم تلاقی دارند و در اکثر مواقع فیلم اعلام استقلال می کنند.
ضعف در شخصیت پردازی یکی دیگر از نقاط ضعف این قسمت از بتمن است و این ضعف در شخصیت پردازی شخصیت های منفی فیلم به شدت به چشم می آید، شخصیت هایی مثل پنگوئن و خبرچین به نظر ربات هایی هستند که فقط لباس هایشان زیبا است و اصلا شخصیت‌پردازی خوبی روی آن ها صورت نگرفته است.
نکته ای که این بتمن را از بقیه داستان های بتمن جدا می کند تجهیزات ابرتکنولوژی طورِ بتمن است ، مثل بتموبیل، که دراین قسمت بتموبیل معروف و حتی موتور معروف بتمن حذف شده و جای خود را به ماشین و موتور معمولی داده اند که برای ماشین بتمن به زور می خواهند قدرت موتور جت را متصور شوند که زور زدن الکی است، چون اصلاً خوب از کار در نیامده و نه تنها باورپذیر نیست، حتی کار آمد هم نیست.
البته در زمینه شخصیت پردازی برای بد من اصلی این فیلم خوب کار شده؛ یک شخصیت دیوانه تمام عیار، یک قاتل سریالی، یک شخص باهوش که به خرابکاری اشتیاق فراوان داشته و به شدت برنامه ریز است. او علاقه مند به معما و بازی های معمایی است، این شخصیت منفی قابلیت این را دارد تا جزو محبوب های بد من بوده و در ذهن ها باقی بماند او حتی از به تله انداختن شخصیت ها بسیار لذت می برد و دیوانگی منحصر به فردی دارد.
اما در نقطه مقابل بازی پتینسون به قدری ضعیف است که کار را برای بد من فیلم راحت می کند، با بازی خشک و چشم های بی روحی که دارد تمامی نقاط ضعف کاراکتر را به صورت شفاف بیان می کند. او که همیشه خشمگین است انگار خاطره‌ای بد را با خود به دوش می کشد. او حتی وقتی تکنولوژی صدای بم بتمن غیرفعال می شود اصلا نمی تواند حرف بزند! و ما تفاوت این دو شخصیت را فقط در ماسک می بینیم و سوال پیش می آید که چه طور پلیس بتمن را شناسایی نمی کند.
مهم ترین تهدید فیلم در تمامی قسمت ها «تهدید برملاشدن شخصیت اصلیِ بتمن» است که کارگردان سعی دارد با این تهدید، فیلم را جلو ببرد و در ذهن مخاطب بگنجاند.
اما یکی از نقاط مثبت فیلم این گاتهامی است که با آن آشنا می شویم و هم جدید، هم روی زمین است، و هم به گونه‌ای عجیب و زیر زمینی. اگر Batman تنها یک شاهکار داشته باشد، خلق چنین شهری است که قابل لمس است.
در نهایت و در پایان فیلم، بعد از سه ساعت تماشای این اثر می بینیم که The Batman 2022 بیش از حد باز و گسترده، تکه‌تکه و به شدت شلوغ و شلخته است.
مخاطب همیشه از بتمن یک شخصیت قوی، با اقتدار و با ایدئولوژی انتظار داشته و دارد، ولی این شخصیت جدید بتمن عاری از این صفات بوده و یک شخصیت پوچ و متزلزل را به نمایش گذاشته است