عبادت و انجام کارهای خوب دو چیز لازم برای رشد روحی انسان است.
بعضیها فکر میکنن همین که کار خوبی انجام بدن، مثلا دل کسی رو نشکنن یا به دیگران کمک کنن، برای رشد روحی و اخلاقیشون کافیه؛ تازه به بقیه هم میگن این نماز، روزه و حجی که انجام میدین، هم وقتتون رو میگیره و هم پولتون رو هدر میده.
اما باید دقت کنن که یه کار خوب زمانی میتونه توی زندگی تأثیر مثبت داشته باشه که اون رو به خاطر خدا انجام بدی.
اگه تفکر من این باشه که «چون خدا گفته، وظیفه دارم به دیگران صدقه بدم» کارم ارزش داره.
اگه به خاطر خدا با همه خوش رفتار و مهربون باشم، دیگه به خاطر این کارهای خوبی که انجام میدم نه تنها احساس غرور نمیکنم بلکه در برابر این همه نعمتی که خدا بهم داده کارهامو ناچیز میدونم.
دیگه به دیگران نمیگم من به جای عبادت، به دیگران خدمت میکنم؛ بلکه به خاطر خدا هرکاری رو میکنم، چون مطمئنم کسی که این همه به من محبت کرده، به عبادتهای من نیازی نداره و ازشون سودی نمیبره.