وقتی مظلومیت امیرالمومنین پایانی ندارد

شجاعت حضرت امیرالمومنین علیه السلام در جنگ ها و فداکاری و از جان گذشتگی ایشان یکی از مهم ترین عوامل پیروزی مسلمانان در جنگ های صدر اسلام بود و بسیاری از گردن کشان عرب و دشمنان سر سخت اسلام با شمشیر حضرت علی علیه السلام به درک واصل شدند و از همان زمان بنی امیه و سایر دشمنان حضرت، تمام کینه های خود از دین اسلام را به پای اول مظلوم عالم ریختند.

در این روزها نیز شاید کم نیستند، سایت ها و کانال های ضد دینی و ضد شیعه در فضای مجازی که با وارونه کردن حقایق سعی می کنند، چنین وانمود کنند که علی بن ابی طالب به خاطر کشتن بی گناهان عرب، قتال العرب نام گرفت.

نه دین اسلام اهل جنگ و خون‌ریزی بود و نه علی علیه السلام کشتن انسان ها را می پسندید؛ مسلمانان در هیچ جنگی آغازگر نبودند و در هیچ عهدی خیانت نکردند و نه صدای عدالت انسانیت، تشنه حکومت کردن بود؛ چرا که فرمود: اگر خداوند از علما عهد و پیمان نگرفته بود که برابر شکم بارگی ستمگران و گرسنگی مظلومان سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر کوهان آن انداخته رهایش می ساختم و آخر خلافت را به کاسه ی اول آن سیراب می کردم، آن گاه می دیدید دنیای شما نزد من، از آب بینی بزغاله ای بی ارزش تر است.[1]

آن ها که کشته شدن خیانت کاران بنی قریظه و خوارج را می بینند و برای آن ها دل می سوزانند و حضرت علی علیه السلام را برای جنگ جمل و صفین محکوم می کنند، تنها چشم را بر حقیقت بسته و با کینه به ابر مرد تاریخ هجمه می کنند.

مولای متقیان جز برای خدا نجنگید و جز ظالمین و گردن کشان را راهی جهنم نکرد؛ اگر نبود شجاعت های حضرت، سران مشرکین و گردن کشان عرب به هیچ مسلمانی رحم نمی کردند و همین یهودیان بنی قریظه در سخت ترین شرایط مسلمانان و در بحبوبه جنگ خندق، پیمان شکنی کردند و دست به دست مشرکان، مدینه را برای مسلمانان نا امن کردند، به گونه ای که از ابوبکر نقل شده که ما برای کودکان و زنان خود در مدینه، از بنی‌قریظه بیشتر می‌ترسیدیم، تا از قریش و غطفان![2]

چشم بر جنایات معاویه و خوارج بستن و دفاع امیر المومنین علیه السلام از اسلام و مردم را زیر سوال بردن، معنایی جز بی خردی و دشمنی با حق و حقیقت ندارد و چهره درخشان حضرت امیر علیه السلام در عدالت و دفاع از مظلومین، درخشنده تر از آن است که با غبار شایعات، گرد آلوده شود.

 پی نوشت:
[1] نهج البلاغه، خطبه3.
[2] ویکی شیعه.