کتاب‌های آسمانی انبیاء گذشته دچار تحریف شده و به همین خاطر نمی‌توانند منبع صحیحی برای هدایت انسان‌ها باشند. مضامینی در این کتاب‌ها به انبیاء نسبت داده شده است که به هیچ عنوان با ساحت مقدس و پاک پیامبران الهی سازگاری ندارد.
یکی از راه‌های پی‌بردن به دین حق، مقایسه محتوای کتاب‌های آسمانی با یکدیگر است. طبق باور و عقیده مسلمانان، قرآن آخرین کتاب هدایت بشر بوده و خداوند آن را از هر گونه تحریف و آسیبی حفظ کرده است. از همین رو هیچ‌گونه مطلب اشتباه یا خطایی در آن راه نداشته و بهترین کتاب برای هدایت انسان‌ها به شمار می‌رود.
در مقابل، کتاب‌های آسمانی سایر ادیان در طول تاریخ دچار تحریف شده و اشتباهات فراوانی به آنها راه پیدا کرده و به همین دلیل شایستگی هدایت بشر را از دست داده‌اند و دیگر قابل اطمینان نیستند. علاوه بر این کتب آسمانی سایر ادیان محدودیت زمانی خاصی داشته و برای تمام بشریت نازل نشده اند، در حالی‌که برنامه همیشگی سعادت انسان در آخرین کتاب آسمانی یعنی قرآن بیان شده است.
با مطالعه کتاب‌های آسمانی تحریف شده، نکات فراوانی می‌توان یافت که نشانه تحریف و نقص آنان است و همین امر ثابت می‌کند که بشریت برای پیدا کردن برنامه کامل و بدون نقص زندگی خود، باید به قرآن که هیچ تحریفی در آن راه ندارد، مراجعه نماید.
یکی از موارد تحریف کتاب‌های آسمانی توصیفات آنها از انبیاء الهی است. مقایسه قرآن و عهد عتیق نسبت به حضرت نوح علیه‌السلام بخشی از این تحریفات و برتری قرآن را ثابت می‌کند.
نگاه قرآن به پیامبران
طبق اعتقاد تمام ادیان الهی، انبیاء پیام آورانی از سوی خداوند بوده و دارای برجسته‌ترین صفات اخلاقی و روحی می‌باشند.
قرآن کریم همواره تصویری نیکو و زیبا از انبیاء الهی به تصویر می‌کشد. خداوند در توصیفی زیبا نسبت به تمام پیامبران می‌فرماید:
«وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدين؛[۱] و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما، (مردم را) هدايت مىكردند؛ و انجام كارهاى نيك و برپاداشتن نماز و اداى زكات را به آنها وحى كرديم؛ و تنها ما را عبادت مىكردند.»
تمام انبیاء، پیشوایان صادقی هستند که تنها به فرمان خداوند عمل می‌کنند و در آنها رفتار ناپسند و زننده‌ای وجود ندارد.
حضرت نوح در قرآن
حضرت نوح اولین پیامبر اولوالعزم می‌باشد که سالیان درازی را برای هدایت و راهنمایی مردم تلاش کرد. خداوند در قرآن بر حضرت نوح سلام و درود می‌فرستد و او را از نیکوکاران می‌شمارد: «سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمينَ؛ إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنين[۲] در ميان جهانيان، سلام بر نوح باد! ما اين گونه نيكوكاران را پاداش می‌دهیم.»
در ادامه خداوند از حضرت نوح به عنوان بنده‌ای از بندگان با ایمان خود یاد می‌کند که دشمنانش دچار عذاب الهی گشته و غرق شدند: «إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنينَ؛ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرين؛[۳] چرا كه او از بندگان باايمان ما بود! سپس ديگران [دشمنان او] را غرق كرديم.»
این تصویر از حضرت نوح به طور کامل با آنچه که عقل از انبیاء انتظار داشته، تطابق دارد. به خلاف کتاب‌های تحریف شده، در قرآن تصویر حقیقی انبیاء بدور از هر گونه آلودگی و عمل ناپسند توصیف شده است.
حضرت نوح در تورات
تورات کتاب آسمانی حضرت موسی علیه‌السلام است که مورد پذیرش یهودیان و مسیحیان است. در تورات آثار و رفتاری به حضرت نوح نسبت داده شده که نشانه‌ای از تحریف این کتاب می‌باشد.
تورات تحریف شده، در باب ۹ از سفر پیدایش، آیات ۲۰ تا ۲۷ اتهام‌هایی را علیه نبی خدا حضرت نوح علیه السلام وارد می‌کند: «و نوح در ابتداء، كشاورز بود و درخت انگور مىكاشت، وقتى شراب خورد و مست شد؛ در حال مستى لخت و عريان داخل خيمه اش شد... پس سام و يافث ردائى (پوششى) را به دوش خود گرفته از پشت سر به روى پدر انداختند.»[۴]
در این داستان حضرت نوح متهم به شراب‌خواری و مستی می‌شود؛ امری که به هیچ عنوان با ساحت پاک و مقدس انبیاء سازگاری ندارد. علاوه بر این، ایشان به خاطر مستی، توجه و دقت خود را از دست داده و برهنه بر روی زمین می‌افتد به گونه‌ای که پسرانش باید بر او لباس بپوشانند.
نتیجه
با مقایسه‌ای بخشی از قرآن و تورات مشخص می‌شود، کتاب‌های آسمانی غیر از قرآن دچار تحریف شده و مطالب غلط و اشتباه بسیاری در آنها راه یافته است. به همین خاطر انسان‌ها اگر به دنبال برنامه‌ای کامل و بدون نقص برای هدایت خود می‌گردند، چاره‌ای جز مراجعه به قرآن ندارند.
پی‌نوشت
[۱] سوره الانبیاء، آیه ۷۳.
[۲] سوره الصافات، آیه ۷۹ و ۸۰.
[۳] همان، آیه ۸۱ و ۸۲.
[۴] کتاب مقدس، ص ۱۹.