تربیت لقمه‌ای

بدن عملاً وقتی به رشد می‌رسد که تغذیه‌اش تدریجی اما مداوم باشد.

دستگاه گوارش، در مواجهه با مقدار غذای فراتر از ظرفیت، واکنش نشان خواهد داد؛ همچنین اگر در خلال غذا خوردن، فاصله‌ای بیفتد، شخص از غذا خوردن سرد و دلزده می‌شود.

تربیت فرزند که با تغذیه‌های شناختی و عاطفی و رفتاری اتفاق می‌افتد، هم باید تدریجی و مطابق ظرفیت فرزند و هم مداوم باشد به نحوی که فرزند فکر نکند به حال خودش رها شده است.