پاسخ به شبهه | آب کُر؛ طهارت یا تمیزی؟!

بعضیا با یه سری جملات، تلاش میکنن که ثابت کنن احکام دین اسلام، خیلی هم دقیق و درست نیست؛ مثلا میگن توو احکام اسلامی هست که: «آب کر در دین اسلام حدود 384 لیتر هست. اگه سگی مقداری از  اون رو بنوشه و وزنش کم بشه، نجس میشه؛ ولی اگه ده سگ در اون ادرار کنن، اگه رنگ و بو و مزه اون تغییر نکنه، نجس نمیشه و قابل خوردنه!»

برای پاسخ، به این چند نکته دقت کنین:

1. تصور کنین یه سم کشنده‌ قوی داریم که در شرایط اثرگذاری اون گفته شده که این سم در بالای 100 لیتر اثری نداره و کشنده نیست، اما اگه آب کمتر از 100 لیتر شد، تاثیر خودش رو می‌‌ذاره؛ پس وقتی اون سم رو داخل آبی که 100 لیتر هست بریزین اثر نمی‌کنه، ولی اگه یک لیتر آب ازش کم شد، تاثیر خودش رو می‌ذاره.

در این مثال اندازه سم مهم نیست، بلکه مهم میزان غلبه و اثرگذاریه. یعنی سم تا 100 لیتر بر آب غلبه داره ولی همین آب اگه101 لیتر شد، دیگه اثری نداره چون غلبه آب بر سم بیشتر میشه.

در بحث آب کر و آب خوردن سگ هم همین‌طوره؛ آب کری که حدود 384 لیتر هست، وقتی با نجسی برخورد کنه تا زمانی که رنگ و بو و مزه‌ اون تغییر نکرده نجس نمیشه؛ چون مقدار اون به نجاست غلبه داره.

2. پاک بودن آب به معنای پاکی بهداشتی نیست؛ بلکه به معنای پاکی در مقابل نجاسته. هر چیز پاکی هم قرار نیست خورده بشه.

حالا یه سوال که توو احکام اسلام مطرح میشه: آیا هر آبی که پاک باشه، شرعاً نوشیدن اون جایزه؟ خیر، اینطور نیست.

علاوه بر پاک بودن، شرایط دیگری هم برای خوردن آب وجود داره؛ مثلاً تمیز هم باشه «يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ»؛ یعنی چیزهای که خبیث و مشمئزکننده هستند برای شما حرام شده، مثل چیزهایی که نجس نیستند، ولی چندش‌آور هستند؛ شرط دیگه اینکه ضرر نداشته باشه، «لا ضرر فی الاسلام»؛ یعنی در اسلام چیزی که ضرر داره، نباید استفاده بشه و...

به همین دلیل آبی که مخلوط با گِل باشه، یا آب گندیده با اینکه پاکه، ولی از نظر فقهی و احکام اسلامی خوردنش حرامه.