باید به حال دنیا خون گریست که بزرگترین جنگ افروزان علیه بشریت، نگران تهدید صلح جهانی از سوی کشوری هستند که حداقل طی بیش از 300 سال گذشته آغازگر هیچ جنگی نبوده است.
چندی پیش بود که "رافائل گروسی" با ارائه‌ی گزارشی بار دیگر برنامه هسته ای ایران را در صدر اخبار قرار داد و گویا این گزارش با هماهنگی سران رژیم صهیونیستی به رشته تحریر درآمده بود،(1).
پس از ارائه‌ی این گزارش بود که آمریکا، فرانسه، بریتانیا و آلمان پیش‌نویس قطعنامه‌ای علیه ایران را به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ارائه دادند.(2) آژانس در این قطعنامه از تهران می‌خواهد فوراً به سوالات قدیمی آژانس در خصوص آثار مشکوک اورانیوم در سه سایت اتمی‌اش پاسخ دهد.
پس از این بود که وزیر جنگ اسرائیل با ابراز خوشحالی از تصویب این قطعنامه، ایران را تهدیدی برای صلح جهانی خواند. "بنی گانتز" افزود: «جامعه بین‌المللی علاوه بر محکومیت، باید گام‌های ملموسی بردارد. هر دوربین نظارتی که خاموش می‌شود باید با تحریم‌های دیپلماتیک و اقتصادی به آن پاسخ داد.»(3) البته این اظهار شعفِ مقامات اسرائیلی خود مهر تاییدی بر اظهارات جمهوری اسلامی مبنی بر نفوذ جریان صهیونیست در موضع گیری‌های آژانس بود.
اما این قطعنامه چه هدفی را دنبال می‌کند؟
در این قطعنامه از ایران خواسته شده تا برای انجام تعهدات قانونی خود با فوریت عمل کند و بدون تأخیر، پیشنهاد مدیرکل آژانس را برای تعامل بیشتر برای شفاف‌سازی و حل و فصل همه مسائل باقی‌مانده پادمان بپذیرد. قطعاً اقدام آژانس علیه جمهوری اسلامی در راستای فشارهای مختلفی است که از سوی آمریکا برای عقب‌نشینی ایران در جریان مذاکرات وین وارد می‌شود.
وقتی به مجموعه‌ی اقدامات علیه کشورمان در حوزه‌های گوناگون، ازجمله دزدیدن نفت‌کش در سواحل یونان تا اقدامات تخریبی و عملیات ترور توسط صهیونیست‌ها، جنگ روانی و برجسته سازی اپوزیسیون با استفاده از رسانه‌های ضد انقلاب نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که همه در راستای فشار سیاسی برای عقب راندن ایران است.
قطعاً قطعنامه آژانس برای ارجاع به شورای امنیت پیش نخواهد رفت؛ چه اینکه با توجه به رای منفی روسیه و چین، در صدور همین قطعنامه، در نهایت با وتوی این دو کشور در شورای امنیت مواجه خواهد شد و از سویی دیگر با وجود مکانیسم ماشه نیازی به طی کردن چنین مسیری نبود. اگر طرف غربی از مکانیسم ماشه صحبت نمی‌کند، در واقع به دنبال اقدامات عملی نیست و نیاز دارد که مذاکرات وین را همچنان زنده نگه دارد.
نکته جالب توجه دیگر در ارائه دهندگان پیش‌نویس و حامیان آن است؛ نگاهی به کشورهایی که اقدامات هسته‌ای ایران را نگران کننده می‌خوانند، طنز تلخ روزگار را بیشتر عیان می‌کند. ایالات متحده آمریکا، دارنده‌ی حدود ۵۵۰۰ سلاح هسته‌ای دارد که ۱۸۰۰ عدد آن‌ها «مستقر شده‌اند»، یعنی روی موشک یا در پایگاه‌هایی دارای نیروی عملیاتی قرار دارند.
فرانسه که با دارا بودن۲۹۰ سلاح، از لحاظ میزان ذخیره سلاح‌های اتمی در مقام چهارم است و بیشترین ذخیره را بین کشورهای غرب اروپا دارد. بریتانیا حدود ۲۲۵ سلاح اتمی داشته و اسرائیل ۹۰ سلاح هسته‌ای دارد.(3) این کشورها با این سابقه، بانیان و حامیان یک قطعنامه در آژانس اتمی علیه برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای جمهوری اسلامی هستند!
باید به حال دنیا خون گریست که بزرگترین جنگ افروزان علیه بشریت، نگران تهدید صلح جهانی از سوی کشوری هستند که حداقل طی بیش از 300 سال گذشته آغازگر هیچ جنگی نبوده است.
پی‌نوشت:
1. اقتصاد نیوز https://b2n.ir/b65079
2. رویترز https://b2n.ir/e38860
3. رادیو فردا https://b2n.ir/g20756
4. ایندیپندیت https://b2n.ir/h40230