ضرورت امنیت روانی

نیازهای معنوی - روانی مانند عزت‌نفس، امنیت و آرامش، بر کیفیت زندگی اثر می‌گذارد. ازاین‌رو، عدم تأمین این نیازها، فرد را از ادامهٔ زندگی ناامید و بیزار می‌کند.

این عوارض، در لایه‌های پنهانِ باقی‌مانده و در آینده بروز می‌یابد. به همین دلیل، دیر آشکار شدن این پیامدها، به تأمین نیازهای روانی، توجه کمتری می‌شود.

به‌عنوان‌مثال، دعوای والدین و بالا رفتن صدای آنها، احساس ناامنی را در خانواده ایجاد می‌کند.

سال‌ها بعد، پدر و مادر شکایت می‌کنند که همهٔ امکانات را فراهم آوردند اما فرزندشان اضطراب دارد. علاوه بر این، "احساس ناامنی"، فرزند را علی‌رغم برآورده شدن نیازهای مادی به بیرون از خانه سوق داده و با بیگانه پیوند می‌دهد.

لزوم برآورده شدن نیاز معنوی - روانی، نه‌تنها بخشی از زندگی فردی را در برمی‌گیرد، بلکه در سطح جامعه و ملی نیز ضرورت دارد.

در واقع اگر نیاز روانی مردم برآورده نشود، زندگی افراد به‌مرور آشفته و نهایتاً از کیفیت آن کاسته می‌شود که نتیجهٔ آن، جامعهٔ ازهم‌گسیخته‌ است.

به‌اضافهٔ اینکه، رابطهٔ مردم با نظام نیز آسیب می‌بیند و دیوار بی‌اعتمادی میان مردم و حکومت، زمینهٔ مناسبی را برای فرصت‌طلبان سیاسی فراهم می‌آورد تا پیوند با بیگانگان برقرار شود.

بنابراین، جامعه‌ای که آماج حملات رسانه‌ای قرار گرفته و سؤالات بی‌پاسخ دارد را نباید در دامن رسانه‌های معاند رها کرد. برخی اتفاقات، حاکی از آن است که مسئولان کشور برای ایجاد امنیت روانی، بهره‌برداری لازم و مناسب را از رسانه ندارند و گویا از آن غافل‌اند.

فراموش نشود که تأمین امنیت روانی جامعه و تداوم آن، از نیازهای بسیار مهم مردم است و رسانه‌های رسمی کشور باید مهم‌ترین کانون تأمین‌کنندهٔ این نیاز باشند، نه شبکه‌های معاند.

تا زمانی‌که نیاز مردم برای دانستن، از غیرخودی‌ها تأمین شود، تا زمانی‌که مسئولان اهمیت اطلاعات و رسانه را درک نکنند، تا زمانی‌که نیاز روانی مردم در اولویت‌ نباشد، تأثیر این ویرانی‌سازی‌ها و لجن‌پراکنی‌ها خنثی نمی‌شود.