نقد | قسمت اول سریال «تازه وارد»

15:50 - 1401/04/07

یکی از مسائل مهم این روزهای جامعه، مسئله بحران جمعیت و فرزند آوری است که به دغدغۀ ویژه و اولویت اول مسئولین فرهنگی نظام تبدیل شده است.

صدا و سیما

سریال تازه وارد ، سریالی اپیزودیک است و هر قسمت داستان جداگانه‌ای دارد اما محور اصلی این مجموعه موضوع فرزندآوری است.

سریال تازه وارد ، اپیزودیک در باشگاه فیلم «سوره» تولید شده و حسن حبیب‌زاده، رضا محبی، میلاد محمدی، سجاد معارفی، رضا کشاورز، احمد حیدریان، محسن امانی و محمدجواد صالحی هشت کارگردان آن هستند. تازه‌وارد در مجموع ۱۱ اپیزود دارد.

نگارش سریال تازه وارد را مؤسسه ایده‌پردازی و فیلمنامه‌نویسی «ترمه» برعهده داشته است و بازنویسی فیلم‌نامه را امیرمحمد کوچک‌زاده انجام داده است.

به‌جرئت می‌توان گفت در حال حاضر شبکه سوم سیما دغدغه‌مندترین شبکه‌ای است که به تولید برنامه می‌پردازد. تولید برنامه‌هایی نظیر «زوجی نو»، «بدون توقف»، «عصر جدید»، «میدان» و ...  یا سریال‌هایی که غالباً موضوع آن، مسائل مهم جامعه است - با همه نقاط قوت و ضعفشان - مؤید این امر است.  

یکی از مسائل مهم این روزهای جامعه، مسئله بحران جمعیت و فرزند آوّری است که به دغدغۀ ویژه و اولویت اول مسئولین فرهنگی نظام تبدیل شده است.

حال شبکه سه با ساخت سریال «تازه‌وارد» سعی کرده است که به آسیب‌های خانواده کم‌جمعیت بپردازد.

تهیه‌کننده اثر سعی کرده است برای ساخت این فیلم‌نامه سراغ کارگردان‌های جوان برود تا علاوه بر پرداخت به چنین موضوع حساسی، استعدادیابی و استعداد پروری نیز داشته باشد.

نقد قسمت اول سریال تازه وارد

سریال تازه وارد

اشکال اساسی قسمت اول این سریال فیلم‌نامه که بیش از حد کش آمده، آن است که در عین این که دچار کلیشه‌های رایج و بدون نگاه جدید است، قصه‌گو نیز نیست.

داستان قسمت اول در مورد پسربچۀ تک‌فرزندی است که احساس نیاز به برادر - خواهر می‌کند و مادرش طی سیری متحول می‌شود که خواسته او را تحقق ببخشد.

فیلم پر از صحنه‌های اضافی است که در خدمت قصه‌گویی فیلم نیست و چون فیلم‌نامه با ساختاری درست طراحی نشده است، دچار پراکنده‌گویی می‌شود.

استفاده از کلیشه‌ها ابداً مشکلی ندارد به‌شرطی که زاویه نگاه جدید و عمیقی به این کلیشه شکل بگیرد؛ برای مثال، ماجرای حمایت دو برادر از یکدیگر در سالن فوتسال با سطحی‌ترین شکل ممکن و بدون خلاقیت به تصویر کشیده شده است و ما قرار است با ماجراهای پراکنده این‌چنینی با تحول کودک، هم‌ذات‌پنداری کنیم.

دیالوگ‌های بچه‌های مدرسه که بی‌ربط است؛ کمدی نیست و ظاهراً فیلم‌ساز در تلاش است تا زیبایی و شیرینی بچه‌ها را این‌چنین به نمایش بکشد.

ورود بی‌دلیل مادرِ تازه وضع حمل کرده به مدرسه، دیگر شوخی است و دلیلی ندارد جز مثلاً تحول پسرک، و هیچ‌گونه منطق داستانی ندارد. اساساً این فیلم‌نامه کشش بیش‌تر از ده دقیقه را نداشته و باقی آن اضافه و پرت است.

البته بازی‌ها بد نیست ولی به دلیل ضعف شخصیت‌پردازی‌ها به تیپ هم نمی‌رسد؛ نه مادر می‌سازد نه پدر و نه حتی فرزند.

کارگردانی نیز بد نیست؛ به‌ویژه این‌که علی‌الظاهر تهیه‌کننده سعی در استعداد پروری دارد. این آزمون و خطاها به‌شرط پیگیری و تداوم، آینده‌ساز است.

در مجموع، این قسمت از سطح بالاتر نمی‌رود؛ به‌ویژه که موضوع، موضوع عمیقی است و ای‌کاش این استعدادیابی و استعداد پروری در موضوع ساده‌تری انجام می‌شد و برای فیلم‌سازان تازه‌کار و جوان، وزنه‌ای مناسب‌تر انتخاب می‌شد تا بتوانند از عهده آنان بر آیند و موضوع نیز هدر نمی‌رفت.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
2 + 2 =
*****