کارگردان مسئله اعتیاد را لمس کرده است و برای او به تصویر کشاندن آن دغدغه شده است.
فیلم سینمایی متری شیش و نیم ، به کارگردانی «سعید روستایی»، فیلم رو به جلویی محسوب می‌شود. حرکت روبه‌جلوی این فیلمساز، در مقایسه با فیلم قبلی خود، یعنی «ابد و یک روز»، بیشتر احساس می‌شود. اما بااین‌وجود همچنان نقص‌هایی در کار وجود دارد که حتی در فیلم قبلی روستایی هم کاملاً مشهود بود.
در بحث شخصیت‌پردازی، ایرادی که در ابد و یک روز مثلاً به شخصی مثل نوید که فرزند کوچک خانواده بود این نکته است که او درس نخوانده ملّا بود!
اینجا هم شخصیت پلیسی را می‌بینیم که در انتهای معرفت و عقاید راسخ و آرمان‌های یک انسان متعهد است. اما این آرمان و این‌همه پاکی که باعث می‌شود یک مأمور پلیس، چهار میلیارد تومان پول رشوه ناقابل را با وجود مشکلات مالی خانواده، رد کند چیست؟
آیا فیلمساز، پاساژی برای ما گذاشته است که به آن رفرنس بزنیم که بله مثلاً فلان کار را کرده یا در زندگی شخصی خود، ایمان یا اعتقادی نشان بدهد که ما به‌خاطر آن باور کنیم که نباید آن پول هنگفت را بگیرد؟
اگر شخصیتی بخواهد شکل بگیرد، باید برای نشان دادن آن، مابه‌ازای تصویری داشته باشد که در شخصیت پلیس نمی‌بینیم. اصلاً آرمان‌های پلیس چگونه معلوم می‌شود؟ در مقابل به اعتقاد من، شخصیت نوید محمدزاده که نقش بزرگ‌ترین عامل فروش مواد مخدر را دارد، خوب شکل می‌گیرد.
در سکانس ابتدائی فیلم متری شیش و نیم می‌بینیم، خانواده‌ای که پلیس وارد خانه آن‌ها شده، نام ناصر خاکزاد را به‌عنوان منبع اصلی پخش مواد، می‌آورند. در ادامه خانواده‌های معتادی را می‌بینیم که همه آن‌ها از ناصر خاکزاد ضربه خوردند و به اعتیاد مبتلا شدند، بعد چند نفر انسان چاق را می‌بینیم که آن‌ها هم موادهای ناصر را حمل می‌کنند.
پس ما متوجه می‌شویم که با یک شخصیت عظیمِ شرور مواجهیم که قبل از اینکه او را ببینیم شخصیت او را می‌شناسیم. ناصر کسی است که شخصیتش با زبان تصویر و داده‌های مختلف شکل می‌گیرد.
می‌توان گفت که سعید روستایی موقعیت‌های هیجان‌انگیز خوبی را در فیلم متری شیش و نیم ایجاد می‌کند؛ مثلاً در سکانس تعقیب و گریز پلیس، زمانی که شخص معتاد به داخل چاله می‌افتد، و بیل مکانیکی خاک را بر روی آن می‌ریزد، سکانسی منحصربه‌فرد است، یا سکانسی که سگ موادیاب مادر خانواده را که در بدن خود مواد جاساز کرده، پیدا می‌کند هیجان‌انگیز و قابل‌قبول است.
در نهایت باید گفت که کارگردانی سعید روستایی و کار عوامل فیلم با همه نقص‌های موجود، نمره قابل قبولی می‌گیرد. می‌توان گفت: روستایی مسئله اعتیاد را لمس کرده است و برای او به تصویر کشاندن آن دغدغه شده است.
گاهی این مسئله با اغراق همراه شده است. اما رویکرد فیلمساز رویکردی ضد مافیایی است و حتی این ادعا را با اندازه نماهای فیلم متری شیش و نیم هم می‌توان فهمید.