غرش موتور پیشرفته‌ی موشک ذوالجناح، بند دل سران کاخ سفید را گسست. سخنگوی کاخ سفید با انتقاد از پرتاب ماهواره‌برِ ذوالجناح مدعی شد که این اقدام، «غیرمفید و بی‌ثبات‌کننده» است. وی تأکید کرد آمریکا به تحریم‌ها و سایر اقدامات برای جلوگیری از پیشرفت بیشتر برنامه موشکی ایران پایبند خواهد ماند.
صعود با ذوالجناح به قله‌های پیشرفت: عصر روز 5 خرداد بود که رسانه‌ها خبری از پرتاب موفق ماهوارهای جدید جمهوری اسلامی ایران منتشر کردند.
ماهوارهای با وزن بیش از 200 کیلوگرم با ماهواره‌بر ذوالجناح به فضا پرتاب شد. البته این دومین مأموریت ماهواره‌بر "ذوالجناح" بود که با موفقیت توانست ماهواره تحقیقاتی ایران را در چرخگاه زمین قرار دهد.
به گفته سخنگوی سپاه پاسداران، تکمیل پروژه‌ی "ماهواره‌بر ذوالجناح" طی سه مرحله است که از نظر ویژگی‌های فنی، قابلیت رقابت با ماهواره‌برهای روز دنیا را دارد.
این پرتابگر دارای دو گام پیشرانش با سوخت جامد و یک مرحله پیشرانش با سوخت مایع است.
بی‌درنگ پس از پرتاب موفق این ماهواره‌بر، مرحله سوم توسعه این پروژه با بهره‌گیری از اطلاعات برآمده از این پرتاب (دوم) آغاز شده است.[1]
غرش موتور پیشرفته‌ی موشک ذوالجناح بند دل سران کاخ سفید را گسست؛ چنان‌که سخنگوی رژیم آمریکا با انتقاد از پرتاب ماهواره‌بر ذوالجناح مدعی شد که این اقدام، «غیرمفید و بی‌ثبات‌کننده» است. وی تأکید کرد آمریکا به تحریم‌ها و دیگر اقدامات برای جلوگیری از پیشرفت بیشتر برنامه موشکی ایران پایبند خواهد ماند.[2]
اما ویژگی‌های موشک ماهواره‌بر ذوالجناح چیست که دشمن را نگران کرده است؟
ویژگی نخست، ترکیبی بودن سوختِ آن است. بهره‌مندی از دو گونه پیشران سوخت جامد و مایع در مراحل مختلف یک ماهواره‌بر سبب ایجاد ماهواره‌بر ترکیبی می‌شود. در پیشران سوخت جامد، پس از آغاز احتراق، فرایند کار پیشران به صورت لحظه‌ای تحت کنترل قرار ندارد و تنها بر پایه طراحی انجام شده بر اساس ترکیب سوخت، نوع گرین و حفره‌های قرارداده‌شده در آن پیش می‌رود.
در پیشران سوخت مایع، با کنترل جریان سوخت و اکسیدکننده، قابلیت راهوری فرایند احتراق و میزان رانش تولیدی به‌اندازه فراوانی وجود دارد که سبب ایجاد امکان تنظیم دقیق شتاب موشک هنگام تزریق محموله به مدار را به تکنیسین می‌دهد.
ویژگی برجسته دیگر در بهره‌گیری از سوخت جامد در ماهواره‌بر این است که موتورهای سوخت جامد، "تراست" (توان پیشران) بسیار زیادی را در مدت‌زمان کمْ تولید می‌کنند و این برای شتاب‌گیری سریع در مرحله پرتاب و پرواز در ارتفاع پایین، که غلظت هوا بسیار بیشتر از ارتفاعات زیاد است، امری بسیار حیاتی است.
نکته بعدی افزایش توان موشک برای حمل محموله‌ای با وزن بالاست. استفاده از این موتورها تراز وزن محموله قابل حمل توسط ماهواره‌بر را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.
سیداحمد حسینی، سخنگوی فضایی وزارت دفاع، پیش‌تر بیان کرده بود دانش به‌دست‌آمده در گسترش و ساخت ذوالجناح در طراحی ماهواره‌برهایی که بتوانند ماهواره‌هایی به وزن یک‌تن را تا مدار هزار کیلومتری زمین منتقل کنند، به کار گرفته خواهد شد. او در این راستا از ماهواره‌بر "سروش ۱ و ۲" و همچنین "سریر" نیز نام برد.[3]
با توجه به خصوصیات پرتابگرِ ذوالجناح، تصور کنید اگر محموله این موشک به جای ماهواره، یک کلاهک جنگی هدایت‌شونده، و فناوری به‌کاررفته در طراحی و ساخت آن، با بهره‌گیری از موتورهای ترکیبی (سوخت مایع و جامد در کنار هم) باشد، توان دفاعی و تهاجمی موشک‌های نیروهای مسلح جمهوری اسلامی تا چه میزان ارتقا خواهد یافت.
در واقع دشمن از همین امر می‌ترسد و عیان می‌گوید: «در صورت دستیابی به چنین فناوری، نیروهای مسلحِ ایران، قادر به بهره‌مندی از آن در توسعه و ساخت موشک‌های بالیستیک قاره‌پیما نیز خواهند بود.»[4]
نکته پایانی: شلیک این ماهواره‌برِ خاص با فنّاوری پیشرفته‌اش، پس از صدور قطعنامه شورای حکام آژانس اتمی و هم‌زمان با سفر جوزف بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به ایران، می‌تواند پیغام واضح تهران باشد مبنی بر اینکه هر اقدام خصمانه‌ای، با واکنشی بی‌درنگ و متقابل روبه‌رو خواهد شد!
پی‌نوشت:
[1]. تسنیم: https://b2n.ir/a93042
[2]. ایسنا: https://b2n.ir/q33287
[3]. شبستان: http://shabestan.ir/detail/News/886766
[4]. ایندیپندیت: https://b2n.ir/g41080