درحالیکه طبق هفتاد معاهده و کنوانسیون بینالمللی، تحریم غذا و دارو آشکارترین گونه از نقض فاحش حقوق بشر شمرده شده، اما بسیاری از بیماران خاص در ایران، بهخاطر تحریمهای آمریکا با کمبود شدید دارو مواجه شدهاند.
بررسی تاریخچه جنگهای بشری مشخص میسازد حتی در روزگاری که جامعهشناسان غربی آن را دوران توحش و بربریت انسان مینامند، آداب و احکامی انساندوستانه از سوی طرفهای درگیر جنگ ، رعایت شده و هیچگاه حتی به قیمت پیروزی در نبرد از آن تخطی نمیشد. وجود کتابها و نوشتههایی بهعنوان « آداب جنگ » شاهدی محکم بر ارزش داشتن برخی اصول انسانی درگذشتهی تمدنی بشر امروز است.
پایبند بودن به این موازین وجدانی باعث شد که سرانجام یک توافق جهانی برای تضمین حقوق بیماران و مجروحان شکل بگیرد. صلیب سرخ سازمانی بشردوستانه که از دل جنگ و خون متولد شد تا نشان داده شود فطرت انسانی حتی در کوران آتش و شلیک میتواند زنده بماند، ایده تأسیس این سازمان پس از جنگ داخلی ایتالیا توسط یک بانکدار سوئیسی به نام "انری دونان" مطرح شد.
"انری دونان" در ژوئن ۱۸۵۹ مجبور به یک سفر کاری به شهر "لومباردی" واقع در شمال ایتالیا شد. در آن زمان این شهر صحنه درگیری خونین میان فرانسه و اتریش بود. او از نزدیک شاهد جانباختن هزاران زخمی و مجروح جنگی شد که علیرغم ترک میدان جنگ ، بازهم به دلیل جلوگیری از رسیدگی به آنان، کشته میشدند.
او با مشاهده جمع زیادی از این افراد که با شکنجه ناشی از درد و جراحت، به فجیعترین شکل ممکن جان میدهند، مأموریت شغلی خود را فراموش و با بهکارگیری برخی از روستائیانِ مناطق درگیر جنگ ، تلاش نمود که مجروحان هر دو طرف نزاع را پذیرش و مداوا نماید و همین تجربه کوچک وی در یک شهر دورافتاده، ایده تشکیل صلیب سرخ جهانی شد و بدین ترتیب در زمانه جنگ ، احساس نوعدوستی مؤثر واقع شده و نتایج امیدبخش آن آشکار شد.
از این روی تردیدی وجود ندارد که بدیهیترین حق پذیرفته شده برای هر انسانی، حق سلامت است که از دیرباز مورد اعتراف جوامع مختلف بوده و بر همین اساس نهادهای مرتبط با آن شکل گرفت. اما این سرشت بشری که در درازای تاریخ، پابهپای جنگهای مختلف پیش آمد، اینک در دوران صلح که کبوترها برای آن به پرواز درمیآید دچار فریب و خدعه شده است و برخلاف تمامی شعارهای پر سروصدای حقوق بشری، انسانهای زیادی به مسلخ و قربانگاه عصر مدرن برده میشوند. همانند بیماران پروانهای، هموفیلی، سرطانی و ... در ایران که با وجود ژست آمریکا در معاف بودن دارو از بستههای تحریمی، به علت کمبود دارو با مرگ دستوپنجه نرم میکنند.
فقط در سال گذشته به گفته حجتالاسلام حمیدرضا هاشمی گلپایگانی، مدیر «مؤسسه خیریه حمایت از بیماران پوستی خاص، خانه ای بی» در سال گذشته فقط ۱۵ کودک پروانهای که زخمهای آنان نیازمند یک پانسمان سوئدی بود، با پیکری آغشته از خون جان دادند.
این کشتار آرام و فانتزی شده از سوی آمریکا در حالی صورت میگیرد که این کشور تا کنون حاضر به پذیرش مسئولیت خویش نشده و منکر هرگونه ممانعت از دسترسی بیماران ایرانی به دارو شده است. اما حقیقت زمانی آشکار شد که پس از تولید واکسن ایرانی برای کرونا، خزانهداری آمریکا دستور آزادسازی صادرات واکسن به ایران را اعلام کرد. درحالیکه آنان فراموش کرده بودند پیشتر هرگونه تحریم واکسن و دارو را تکذیب کرده بودند!
این جنایت سازمانیافته در حالی صورت میگیرد که سازمان بهداشت جهانی در هنگامی که بیماران خاص و سرطانی در حال مبارزه و جدال با مرگ بودند در سکوت یا مرگی دردآور فرورفته بود.
بیماران خاص تنها کسانی نیستند که گرفتار رفتارهای سیاسی دوگانه و فریبکارانه آمریکا شدهاند بلکه خصلت ژنتیک سیاستمداران آمریکا، اعتیاد به تحریم و لذت بردن از تأثیرگذاری آن بر روی انسانهای بیگناه است تا پرتره ابرقدرتی و آقایی آنان همچنان به قیمت جان کودکان و زنان در عصر تاریکی باقی بماند.