تلنگر | دو تا رفیق جون جونی

همیشه میگن اگه می‌خوایی کسی رو بشناسی، نگاه کن چه دوست هایی داره. این یعنی که با دیدن دوست‌هاش هم می‌تونی بفهمی چه جور آدمیه.

خودتون یه بار امتحان کنید! مثلا ورزشکارها همش رفیق ورزشکار دارن، اما آدم‌هایی که خلافکار و دزد شدن، دوست هاشون هم دزد هستن.

هرکسی با شبیه خودش دوست میشه، حالا خوب و بدش به انتخاب خودشه. هیچ‌وقت یادمون نره که بقیه مردم هم ما رو از روی دوست‌هامون می‌شناسن.

دوتا از اون رفیق‌های جون جونی، حبیب‌بن مظاهر و مسلم بن عُوسجه بودن.

همه می‌دونستن که چقدر این دوتا همدیگه رو دوست دارن.

حبیب و مسلم دوتا از بهترین یاران امام حسین علیه‌السلام بودن که با سختی زیاد و شبونه از راه مرداب و نیزارها، از شهر کوفه فرارکردن و خودشون رو به خیمه های سیدالشهدا رسوندن، چون می‌خواستن از امام عزیزشون مقابل سپاه یزید دفاع کنن، آخرش هم روزعاشورا شهید شدن، ولی رفاقتشون تا بهشت ادامه پیدا کرد.

اگه آدم توی انتخاب دوست دقت کنه، سرنوشتش خیلی زیبا میشه.