اینکه یه عده برای هدفهای کثیف خودشون حاضر شدن تا زحمت 23 ساله پیامبر اسلام رو از بین ببرن، بالاترین مصیبت دنیاست.
پیامبر عزیز ما، برای دین اسلام تلاشهای زیادی انجام دادن. 23 سال سختیهای مختلف رو تحمل کردن تا مردم کشورهای مختلف با اسلام آشنا بشن.
مردمی که قبل از پیامبر، بیشتر روزهای زندگیشون رو با جنگ سپری میکردن، بعد از دین اسلام به انسانهایی تبدیل شده بودن که همدیگه رو مثل برادر میدونستن و به هم کمک میکردن.
اما بعضیها از ابتدای این 23 سال فکرهای دیگهای توی سر داشتن.
اونها برای اینکه بتونن خودشون رو جانشین پیامبر جا بزنن، دست به هرکاری میزدن.
آدمهای زیادی رو کشتن تا تونستن مردم رو با خودشون همراه کنن. تقریبا هیچکسی در مقابل این ظلم و ستم جرأت اعتراض نداشت.
بیشتر مردم کوفه از امام حسین علیهالسلام خواستند تا به کوفه بیاد و رهبری جامعه رو به عهده بگیره، اما خیلی زود ترسیدن و امام رو تنها گذاشتن. البته یه عده به همین مقدار راضی نشدن، بلکه برای کشتن امامشون تا کربلا هم اومدن.
اینکه یه عده برای هدفهای کثیف خودشون حاضر شدن تا زحمت 23 ساله پیامبر اسلام رو از بین ببرن، بالاترین مصیبت دنیاست.
برای همین توی زیارت عاشورا میخونیم: «لقدعظمت الرزیه»؛ یعنی هیچ مصیبت و ناراحتی بالاتر از این نمیشه که عدهی زیادی تموم تلاششون رو بکنن تا انسانیت و خوبی رو از بین ببرن.
* لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَتْ وَ عَظُمَتِ الُمصیبَةُ بِکَ عَلَینْا
برگرفته از: کوفیان در عصر امام حسین علیهالسلام؛ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی