مشاوره | تربیت یا ترس!

معمولا پدر و مادرهایی که در شیوه‌های فرزندپروری ضعف دارند و نمی‌توانند رفتارهای بعضا هنجارشکنانه فرزندشان را کنترل و مدیریت کنند، متاسفانه به ترساندن بچه‌ها رو می‌آورند: «لولو میاد می‌خورتت، آقا دزده میاد می‌برتت‌ها، آقا پلیسه...، آمپول و..."

چنین والدینی، علاوه بر توانایی و مهارت نداشتن در کنترل رفتارهای کودک خود، تاب و تحمل نپذیرفتن و اطاعت نکردن کودکان خود را ندارند. از این رو از راه ترس و وحشت، کودکان خود را به اطاعت وا می‌دارند. تاثیر این اعمال در بلندمدت بسیار ناخوشایند خواهد بود.

نکته ای که وجود دارد این است که كودكان تا 7 سال اول، قوه تخیل قوی دارند و تا حدودی مرز بین تخیل و واقعیت را تشخیص نمی‌دهند. از این رو بکار بردن عبارات و جملات غیرواقعی، ولی ترسناک، باعث باورپذیری آن ها در این زمینه می شود.

گرچه ممکن است ترساندن بچه‌ها به صورت کوتاه مدت منجر به متوقف شدن رفتار ناشایست آنها شود، ولی در بلندمدت اثر تخریبی به دنبال خواهد داشت. اما نکته حائز اهمیت این است که اگر این شیوه ترساندن کودکان، تداوم و شدت داشته باشد، در درازمدت می تواند منجر به اختلال در روان کودک شود و او را از خواب و خوراک بیندازد و برای او تبدیل به یک معضل دائمی شود؛ به گونه ای که زندگی شاد را از او سلب کرده و دائما احساس ناامنی کند.

کودکی که ترس در وجودش رخنه کرده، به شکل واضحی این مشکل را نشان نمی‌دهد، بلکه آن را به اشکال مختلف بروز می دهد. اختلال و مشکلاتی حاصل از ترس که در آینده می‌تواند کودک را زمین گیر کند، شامل این موارد است:

1. ضعیف شدن اعتماد به نفس
2. خودپنداره منفی از خود
3. خجالتی بودن
4. لکنت زبان
5. شب ادراری
6. جویدن ناخن
7. کابوس های شبانه
8. اضطراب و نگرانی
9. وابستگی

برای یک کودک، "خانه" امن‌ترین نقطه دنیاست و پدر و مادر، قابل اعتمادترین افراد هستند، اما وای به روزی که خود والدین منبع ناامنی و ترس کودک شوند! آن وقت ترس و اضطراب در وجود کودک ریشه پیدا می‌کند!

برای اینکه فرزندتان از شما حرف‌شنوی داشته باشد، به جای استفاده از روش ترساندن، از عواقب مشخص و واقعی استفاده کنید؛ مثلا بگویید اگر تا 10 دقیقه لباس هایت را نپوشی و سوار ماشین نشوی، امشب اجازه نداری، برنامه مورد علاقه ات را تماشا کنی! کودک متوجه پیامدهای رفتارش شده و مسئول رفتارهای خود می‌شود.