از میزان تعداد استخدامی‌های دولتی، تنها درصد اندکی متعلق به قشر نخبگان دانشگاه‌های تراز اول کشور است که این عدم مدیریت صحیحِ فرآیند آموزش و نحوه استخدام در کشور را نشان می‌دهد.
یکی از مؤلفه های مهم در پیشرفت و توسعه کشور، نیروی انسانی آموزش دیده و متعهد می باشد؛ از جمله برنامه های دولت‌ها برای این منظور، توسعه دانشگاه متناسب با استعدادهای انسانی است.
اما توسعه بی رویه دانشگاه‌ها و عدم برنامه ریزی مناسب شغلی برای بعد از فارغ التحصیلی دانشجویان، سبب مشکلات فراوانی از جمله بیکاری و مهاجرت می شود.
مسئله فقط به اینجا محدود نشده و تنوع و کثرت مراکز آموزش عالی و دانشگاه‌ها صرف نظر از میزانی کارایی آنها (سراسری، پیام نور، آزاد، فنی و حرفه ای، علمی و کاربردی، غیرانتفاعی و ...) باعث کم ارزش شدن جایگاه دانش در بین عموم مردم شده و این برنامه ریزی در رشد بی رویه دانشگاه ها سبب فارغ التحصیلی دانشجویانی است که هیچ بهره ای از علم در دانشگاه نبرده اند؛ جز اینکه مدرکی برایشان فراهم شده است.
بنابر اسناد سازمان مدیریت و برنامه ریزی، از میزان تعداد استخدامی های دولتی کشور، تنها درصد اندکی متعلق به قشر نخبگان دانشگاه‌های تراز اول کشور می باشد که این عدم مدیریت صحیح فرآیند آموزش و نحوه استخدام در کشور را نشان می دهد.
ایران بیشتر از کشورهایی مانند چین و هند (که 9 برابر ایران جمعیت دارند دانشگاه دارد). تعداد دانشگاه های زیاد در ایران نیمی از جمعیت بیکار در ایران را تولید می کند.[1]
به هر حال مدیریت دانشگاه ها و نحوه جذب فارغ التحصیلان دانشگاهی در صنعت و مناصب دولتی، نیازمند ارائه مدل جدیدی است که در طی این فرایند، مشکلات موجود حل شود. انتظار می رود در دولت اقای رئیسی و با همکاری سایر قوا در کنار سایر مسائل مهم کشور، به این موضوع نیز اهتمام ویژه ای صورت گیرد.
پی‌نوشت:
1. خبرگزاری ایسنا-https://www.isna.ir/news/95050105835/