چرا حضور در صحنۀ مسئولین مهم است؟

حضور در صحنۀ مسئولان | انسانها به امر فطرت موقع گرفتاری ها، به کمک هم می شتابند. این به کمکِ هم شتافتن نیز دو دسته را شامل می شود؛ افراد حقیقی و افراد حقوقی.

در بین این دو گروه، نقش و جایگاه دسته دوم از همه بیشتر است.؛ چون اصل وجود مسئولان نظام اسلامی، برای خدمت به خلق و رفع گرفتاری های آنها می باشد.

در حقیقت، به موقع گرفتاری، انسان‌ها مانند همین سیل‌های اخیر کشور، علاوه بر تمامی وظایفی که یک شخص حقیقی می تواند به موقع گرفتارهای دیگران داشته باشد، چندین برابر بیشتر از آن را کسانی که در نظام اسلامی مسئول هستند، قطعا دارند و موظف به حضور در میدان و ترتیب اثر دادن به مشکلات مردم هستند.

این حقیقت در واقع اوج توجه به مردم در دستگاه نظام دینی را نشان می دهد؛ چون در تشکیلات اسلامی، انسان گرامی داشته شده و دارای کرامت ذاتی است. ( وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ - اسراء، ایه 70)

می توان گفت نوعی حقوق از جانب مردم بر مسئولان نظام اسلامی است که به تعبیر نگارنده، «وجوب اجتماعی» نام دارد؛ این وجوب شامل همه مواردی می شود که مربوط به عموم جامعه است و مسئول می تواند در آن نقش آفرینی کند.

اگر چه که نفس حضور مسئولان بین مردم آسیب دیده از بلایای طبیعی باعث دلگرمی آنها می شود؛ ولی بایستی همه بدانند که حکومت اسلامی در راستای تکالیفی که بر گردنشان نهاده است، موظف به حضور بین آنها بوده و لاغیر.

در بخشی از توصیه‌های حضرت امیرالمؤمنین‌ به مالک اشتر که سیمای وظایف حاکمان اسلامی نیز هست، ایشان می فرمایند:

الف ) از وظایف اختصاصی زمامدار این است که نیازمندی‌های مردم را در همان روز که به اطلاع او می رسد مرتفع سازد و کار هر روز را در همان روز انجام دهد.

ب ) زمامدار نباید خود را از مردم دور نگهدارد؛ زیرا که اختفای زمامدار از مردم جامعه موجب نوعی کم اطلاعی از امور می شود. [۱] 

این دو کلام نورانی از مولا نشان می دهد که کمترین اثر حضور در بین مردم به موقع اتفاقات، اطلاع یافتن از امور و به تبع آن امکان اتخاذ تدابیر لازم برای رفع گرفتاری های مردم می باشد.

مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی همواره باید در موقعیت های مختلف و نه تنها در سیل و زلزله، در بین مردم حضور یابند؛ این تکلیفی است که دین بر دوش آنها گذاشته است.

پی‌نوشت:
1. نهج البلاغه، نامه حضرت علی به مالک اشتر (53)