لوس کردن فرزندان و آثار آن

14:49 - 1401/08/10

لوس کردن کودکی، موجب می‌شود کودک در بزرگسالی، زندگی نازپروردگی و خودشیفتگی داشته باشد. در این صورت فرد همه چیز را برای خود می­‌خواهد و به اصطلاح، سازگاری اجتماعی کمتری با دیگران دارد.

خانواده­‌های عزیزی که شیوه­‌های تربیتی زیر را برای کودکان خود دارند، آن­ها را لوس و نازپرورده می­‌کنند:

- والدینی که بیش از اندازه آسان­‌گیر هستند: این والدین نیازها و امیال کودک را به­‌طور مداوم تأمین می­‌کنند.
- والدینی که تربیتی بی­‌چارچوب دارند: این والدین به کودکان اجازه انجام هر کاری را می­‌دهند؛ بدون اینکه توجه داشته باشند رفتار آن­ها بر دیگران چه تأثیری دارد.
- والدینی که سبک تربیتی مقتدرانه و سلطه­‌گر دارند: چنین پدر و مادرانی بی‌توجه به نظرات کودکان، تصمیم­‌گیری متکبرانه‌ای دارند.
- والدینی که سبک تربیتی محافظتی بیش از حدی دارند: این پدر و مادران بیش از حد در مورد پدیده­‌های اطراف و وقایع هشدار می‌­دهند و  بیش از حد احتیاط، و از کودک بیش از اندازه حمایت می‌کنند.

لوس‌ کردن کودک در بزرگسالی او آثار فراوانی دارد؛ از جمله:

- سازگاری اجتماعی پایین
- ضایع کردن مقررات اجتماعی و حقوق دیگران
- کاهش مسئولیت‌­پذیری
- افزایش رفتارهای فریب‌کارانه و مستبدانه
- کاهش عزت نفس
- گرایش به وابستگی
- گرایش به خودشیفتگی
- افزایش اضطراب فراگیر

منبع:
شولتز و شولتز، نظریه‌های شخصیت، ترجمه سیدمحمدی، ص218.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
7 + 10 =
*****