حجاب حکم خداست و احکام الهی را برای خوشایند مخالفان حجاب، نمی توان تعطیل کرد.
این روزها از سلبریتی‌ها تا برخی مسئولین و حتی مذهبی‌ها دانسته و ندانسته به الزام حجاب و گشت ارشاد پلیس می‌تازند، حتی برخی اصرار بر حجاب را باعث بدبینی مردم به دین می‌دانند.
درست است که بخشی از مردم شل حجاب شده و به دلایل مختلف، سبک بی‌حجابی را انتخاب کرده‌اند و بر آن اصرار دارند، اما نمی‌توان برای خوشایند و بدبین نشدن بخشی از مردم حکمی از احکام دین را تعطیل کرد.
حجاب حکم خداست
قرآن کریم می‌فرماید: «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِنٰاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصٰارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لاٰ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاّٰ مٰا ظَهَرَ مِنْها»؛[1] «و به زنان باایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فروبندند، شرمگاه خود را حفظ کنند و زینت خود را مگر مقداری که بر دست و صورت پیداست، آشکار نکنند».
مراد از آیه درباره زینت آشکار و اینکه زنان مجاز هستند تا آن را نپوشانند، چهره و دو دست تا مچ است.[2] در روایتی از امام صادق علیه‌السلام در این باره سؤال شد، حضرت فرمود:«الْوَجْهَ وَ الْکَفَّیْن»؛[3] «صورت و کف دست‌ها است».
در روایت دیگری فضیل بن یسارمی‌گوید: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الذِّرَاعَیْنِ مِنَ الْمَرْأَةِ أَ هُمَا مِنَ الزِّینَةِ الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ قَالَ: نَعَمْ»؛[4] «از امام صادق علیه‌السلام پرسیدم: آیا ذراعین(از مچ تا آرنج دست) زن، از زینتی که خداوند فرموده است نباید آن را برای غیر شوهران خود آشکار کنند، محسوب می‌شود؟ حضرت فرمود: بله».
بر اساس این روایات، به جز صورت و دست ها تا مچ، برای زنان زینت محسوب می شود و باید در برابر نامحرم زینت‌های خود را بپوشانند.
بنابر این حجاب و پوشش شرعی جزئی از دین و احکام مسلمانان است و اغلب مردم نیز معتقد و طرفدار حجاب هستند و برای خوشایند مخالفان حجاب، نمی توان آن را کنار گذاشت. شواهد بسیاری نشان می‌دهد که مخالفان دین، حجاب را بهانه قرار داده و به دنبال اهداف دیگری هستند و با عقب‌نشینی از مسئله حجاب نیز کوتاه نخواهند آمد.
پی‌نوشت:
[1] سوره نور، آیه31.
[2] دانشنامه حوزوی ویکی فقه، آیه حجاب: https://b2n.ir/j53718
[3] شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1416ق. ج 20، ص 202.
[4] عطاردی، عزيز الله، مسند الإمام الصادق أبی عبد الله جعفر بن محمد(ع)، ناشر عطارد، بی‌تا، ج16، ص2.