فردپرستى و وابستگى به شخص معین -اگرچه پیامبر خاتم باشد- مفهومش پایان‌یافتن کوشش و تلاش براى پیشرفت، به هنگام ازدست‌رفتن آن شخص است؛ و این وابستگى یکى از نشانه‌هاى بارز عدم رشد اجتماعى است .
حربۀ شایعه | صدایى بلند فریاد می‌زد: «محمّد کشته شد! محمّد کشته شد!» کفار شاد شدند و با قدرت بیشتر شمشیر می‌چرخاندند. در سوی دیگر، جمعى از مسلمانانِ متزلزل، پا به فرار گذاشتند، حتی برخى به فکر گرفتن امان از ابوسفیان، فرمانده کفّار افتادند.
اما در مقابل آنها، اقلّیتى فداکار و پایدار همچون على‌بن ابی‌طالب علیه‌السلام و ابودجانه و طلحه، سایرین را به استقامت دعوت مى‌کردند .
انس‌بن‌نضر به میان آنها آمد و گفت: «اى مردم! اگر محمد صلى‌اللّه‌علیه‌وآله کشته شد، خداى محمد کشته نشده؛ بروید و پیکار کنید و در راه همان هدفى که پیامبر کشته شد، شربت شهادت بنوشید.»
خیلی زود شایعه تکذیب شد و خبر زنده‌بودن پیامبر، دوباره لشکر مسلمانان را گردهم‌آورد و سرانجام جنگ به اتمام رسید.
اما آیه‌ای نازل گشت: «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلي أَعْقابِکُمْ وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلي عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاکِرينَ؛ آیا شایعه کشته‌شدن پیامبر، شما را از جنگ روی‌گردان ساخت؟ بدانید که محمد جز فرستاده‌اى که پیش از او نیز پیامبران آمدند و درگذشتند، نیست. آیا اگر او بمیرد یا کشته شود، به عقب باز مى‌گردید و از دین خدا روى برمى‌تابید؟ هرکس از آیین خدا روى برتابد، بداند که اندک زیانى به خدا نمى‌رساند. البتّه همه روى برنتافتند، بلکه در میان شما سپاسگزارانى نیز وجود داشتند، و به زودى خدا سپاسگزاران را پاداش خواهد داد».[1]
این واقعه در حقیقت درسی ذی‌قیمت به امت اسلام داد؛
اول اینکه، وظیفه پیامبر، ابلاغ پیام خداست؛ ما هستیم که باید راهش را ادامه دهیم. «و ما محمّد الاّ رسول»
دوم اینکه، جامعۀ اسلامى باید چنان تشکّل منسجمی داشته باشد که حتى رفتن رهبر به آن ضربهاى نزند. «أفاِن مات او قتل انقلبتم على اعقابکم»
سوم اینکه، انتشار شایعه، از حربههاى دشمن می‌باشد که با این ابزار درصدد انشقاق امت است.
چهارم اینکه، فردپرستى ممنوع است؛ راه خدا که روشن شد، آمدورفت افراد نباید در پیمودن خط الهى ضربه وارد کند.
این روزها، هر از چندگاهی رسانه‌های معاند با انتشار شایعه فوت رهبر انقلاب مدظله‌العالی، سعی دارند بر این طبل بکوبند که ازدنیارفتن رهبری در ایران، مساوی با نابودی جمهوری اسلامی است!
مسئله‌ای که پیش از این نیز در دوران حیات حضرت امام (ره) برآن تاکید داشتند، اما تاریخ نشان داد، جمهوری اسلامی با قدرتی بیش از گذشته به مسیرش ادامه می‌دهد.
فردپرستى و وابستگى به شخص معین، اگرچه پیامبر خاتم باشد، مفهومش پایان یافتن کوشش و تلاش براى پیشرفت، به هنگام از دست رفتن آن شخص است و این وابستگى یکى از نشانه‌هاى بارز عدم رشد اجتماعى است.
آزمایشی که ملت ایران یک‌بار سربلند از آن بیرون آمد و نشان داد جمهوری اسلامی گرچه با زحمات بی‌بدیل معمار کبیر انقلاب به ثمر نشست و با مجاهدت رهبر انقلاب قدرتمند شد، اما متکی به هیچ فردی نیست.
نکته‌ای که حضرت امام در وصیت‌نامه بدان اشاره فرموده نوشتند: «با رفتن یک خدمتگزار در سدّ آهنین ملت خللی حاصل نخواهد شد كه خدمتگزاران بالا و والاتر در خدمتند، و الله نگهدار این ملت و مظلومان جهان است.»
حقیقتی که امروز پس از گذشت چهار دهه از انقلاب، در سخنان رهبر عزیز متبلور شده و فرمود:« این نهال [جمهوری‌اسلامی] امروز تبدیل شده به یک درخت تناور؛ غلط می‌کند فکرِ کندنِ آن را هم کسی بکند».[2]
پی‌نوشت:
1. آل‌عمران /144
2. رهبرانقلاب دیدار با مسئولان نظام 1401/07/22
ملت ایران یک بار از آزمون فردپرستی -به این معنا- سربلند بیرون آمد و نشان داد جمهوری اسلامی گرچه با زحمات بی‌بدیل معمار کبیر انقلاب به ثمر نشست، اما متکی به هیچ فردی نیست .