آشوبها به سرمایهگذاران خارجی یادآوری میکند که ایران جای سرمایه گذاری نیست و همین موضوع باعث میشود که هر بار، پس از هر آشوب، جامعۀ ما شاهد تحولات اقتصادی سخت باشد.
پیرامون التهابات ارزی چند روز اخیر، تحلیلهای مختلفی صورت گرفته است. پیش از ورود به مرحله علتیابی، به سخن "ریچارد نفیو" در کتاب "هنر تحریمها " اشاره کنیم؛ این کتاب، نقش تحریمها را بهعنوان یک ابزار سیاست خارجی مورد بحث قرار میدهد.
"نفیو" در مورد اهداف تحریمها بر پایۀ دو عامل مهم بحث میکند: درد و استقامت.
او در بخشی از این کتاب، اینگونه اشاره میکند که تحریم، از منظر ابعاد فنی، بعد از مدتی اگر رقیب را از پای در نیاورد، کارکرد خود را از دست میدهد (چیزی که ما را نکشد قویترمان میکند)، او اما در ادامه میگوید، باید کاری کرد که جامعه از تحریم، درد احساس کند!
به زبان ساده، "نفیو" میگوید: باید اجتماعی سازیِ آثار تحریم را برجسته کنیم و آنچه از تحریم را که نتوانستیم به دست آوریم، از "ناراضی سازی اجتماعی" به دست آوریم. بهطورقطع، آشوب اصلیترین معیار ناراضی سازی اجتماعی است؛ درواقع، آشوبها به سرمایهگذاران خارجی یادآوری میکنند که ایران جای سرمایهگذاری نیست و همین موضوع باعث میشود که هر بار پس از هر آشوب، جامعه ما شاهد تحولات اقتصادی سخت باشد. با درک این موضوع، حفظ انسجامِ اجتماعی، مهمترین مقولهای است که باید بدان اهمیت ورزید.[1]
دشمن در فتنۀ اخیر، دومینوی طراحی شده در جنگ ترکیبی شناختی، همه تلاش خود را به کار برد تا بتواند زنجیروار، بحرانهای اجتماعی و اقتصادی را به مردم و حاکمیت تحمیل کند که تا حدودی هم موفق بود. درواقع، ضدانقلاب و دشمنان خارجی بهخوبی واقف هستند که نه توان براندازی جمهوری اسلامی ایران را دارند و نمیتوانند ایران را تجزیه کنند؛ بنابراین، آنها با به آشوب کشاندن فضای داخلی ایران، بیش از هر چیزی درصدد هستند تا مانع از به بار نشستن بارقههای امید و جوانههایی شوند که برای حل مشکلات این کشور، روئیدن گرفته است.
در اتاق دشمن، مجموعۀ این بحرانها سبب میشود که دولت در سیاست خارجه و مراودات بینالمللی، برای حفظ منافع ملی، حداکثر امتیاز را به دشمن بدهد تا بدین طریق، بیشازپیش در جهت خلع سلاح کشور، اعم از هستهای و موشکی قدم بردارد.
پینوشت: