برخی آیات قرآن کریم از شخصیت‌ها و وقایعی سخن می‌گوید که خارج از مکه و مدینه بوده و این امر دلیل بر نزول آیات، خارج از مکه و مدینه نخواهد بود.
دین اسلام در شبه جزیره عربستان توسط پیامبراسلام حضرت محمد صلیاللهعلیهوآله به ظهور رسیده است. برخی با تحریف وقایع و استدلال‌های موهوم، تلاش می‌کنند تا شخصیت پیامبر اسلام را تحریف کنند؛ مثلاً با بیان اینکه بعضی از آیات خارج از مکه و مدینه نازل شده است، چنین تلقی می‌کنند که پیامبراسلام شخصی غیر از حضرت محمد صلیاللهعلیهوآله است.
آیات مکی و مدنی
قرآن‌کریم، کلام الهی است که به صورت وحی به پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآله نازل شده است. قرآن کریم مشتمل بر 114 سوره است. برخی از آیات را مدنی و برخی را مکی می‌نامند.[1] آیات قرآن کریم تنها در مکه و مدینه نازل شده‌اند. برای مدنی یا مکی بودن این آیات تفاسیر مختلفی ذکر شده است. تفسیر مشهور این است که آیات قبل از هجرت پیامبر را مکی و آیاتی که بعد از هجرت پیامبر نازل شده است را مدنی می‌نامند.[2]
نزول آیات خارج از مکه و مدینه
در بعضی از آیات قرآن‌کریم، از شخصیت‌ها و وقایعی سخن گفته می‌شود که آنها خارج از مدینه و مکه بودند؛ مثلاً در آیات سوره روم از جنگ بین ایران و روم سخن گفته شده است[3] و یا در جایی از یاجوج و ماجوج سخن به میان آمده است.[4] برخی از مغرضین با استناد به این آیات چنین استدلال کرده‌اند که آیات خارج از مکه و مدینه نازل شده‌اند؛ در نتیجه پیامبراسلام آن کسی نیست که شما به آن اعتقاد دارید.
در پاسخ باید بگوییم که:
اولاً: ظهور اسلام توسط پیامبر اسلام حضرت محمد صلیاللهعلیهوآله در بسیاری از مستندات تاریخی و حتی کتاب‌های ادیان الهی قبل از پیامبر وجود داشته،[5] و به قدری مسلم است که کمترکسی در آن شک کرده است.
ثانیاً: سخن گفتن از شخصیت‌ها و یا وقایع خارج از مدینه و مکه، دلیل بر این نیست که آیات در آنجا نازل شده باشد و هیچ ضرورتی بر این نزول وجود ندارد، چنانچه کتاب‌های تاریخی که اکنون نوشته می‌شود، هیچ عاقلی نمی‌گوید تک‌تک گزاره‌های موجود در کتاب، هر کدام در همان واقعه نوشته شده است.
حاصل آنکه بسیاری از معاندین که نتواسته‌اند با حقایق اسلام مبارزه کنند، تلاش می‌کنند تا شخصیت پیامبر را تحریف کرده و اسلام را به اشخاص دیگری نسبت دهند. ازاین‌رو گاهی به استدلال‌هایی چنگ می‌زنند که با اندکی فکر، قابل پاسخ خواهد بود.
پی‌نوشت:
[1]. دفتر تبلیغات اسلامی، پژوهش های قرآنی، ج57، ص1.
[2]. همان.
[3]. «اَلّم غُلِبَتِ الرُّومُ فی اَدْنَی الْاَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعدِ غَلَبِهِمْ سَیغْلِبونَ».
[4]. سوره کهف، آیه94. «قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ».
[5]. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج3، ص87.