برخی با عناوین مولوی و ماموستا، به حمایت از اغتشاشگران روی آوردند؛ در حالی که از عالم دین انتظار می‌رفت در برابر آتش‌زنندگان قرآن و اهانت‌کنندگان به پیامبر اسلام، با غیرت دینی به میدان آمده و مبارزه با کفار را تکلیف بداند.
در فتنه شهریور 1401 وقایعی در ایران اتفاق افتاد که در تاریخ ایران بی‌سابقه بود. افرادی اجیر شده و آموزش دیده، برای خرابکاری، آدمکشی و جنایت در کشور فعال شدند و عده‌ای نیز ناآگاه متاثر از شبیخون رسانه‌ای دشمنان، با آنها همراهی کردند. مهمتر و غم‌انگیزتر از این جنایت‌ها، تعرض به باورها و اعتقادات دینی مردم، جسارت به حضرات معصومین علیهم‌السلام و شخص رسول گرامی اسلام و استهزاء دستورهای مسلم دین بود؛ جنایت‌هائی که هر انسانی از آنها بیزار و همه دینداران اعم از شیعه و سنی با ایمان، از آن ناراحت می‌شدند؛ اما در این میان کنش و واکنش عالمان دینی شیعه و اهل سنت قابل بررسی و تامل است.
فرهیختگان و عالمان دین و عموم فعالان فرهنگی و مذهبی از جسارت به قرآن و رسول گرامی اسلام صلی‌الله علیه وآله، اندوهناک و با تمام وجود از عاملان این جنایت‌ها اعلام تنفر و انزجار کردند؛ اما در این میان، افرادی بودند که سیاسی‌بودن، بر دینداری‌شان غلبه کرد و برای مطامع دنیوی خود و راضی نگه داشتن اربابانشان، سکوت پیشه کرده و از آن بدتر در پوشش عالم دینی به اشکال مختلف از آشوبگران حمایت کردند.
برخی با عناوین مولوی و ماموستا، به حمایت از اغتشاشگران روی آوردند؛ در حالی که از عالم دین انتظار می‌رفت در برابر آتش‌زنندگان قرآن و اهانت‌کنندگان به پیامبر اسلام، با غیرت دینی به میدان آمده و مبارزه با کفار را تکلیف بداند و با تمام وجود به مقابله با آنها بپردازد؛ نه آنکه با کافران هم صدا و هم جهت شود.
قرآن کریم می‌فرماید:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَكُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ الْكُفَّارَ أَوْلِياءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ»[1]؛ اى اهل ايمان! آنان كه دين شما را به سخره گرفتهاند، چه از اهل كتاب و چه از كافران، سرپرستان و دوستان خود مگيريد؛ واز خدا بترسید اگر مؤمن هستيد.
و در جای دیگر این افراد را یهودی و نصرانی برشمرده و از مومنین نمی‌آورد:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَ النَّصارى أَوْلِياءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ»[2]؛ اى اهل ايمان! يهود و نصارى را دوستان خود مگيريد، آنان دوستان يكديگرند [و تنها به روابط ميان خود وفا دارند]. و هر كس از شما، يهود و نصارى را دوست خود گيرد، از زمره آنان است؛ بیترديد خدا گروه ستمكار را هدايت نمیكند.
از عالم دینی که خود را مومن به قرآن می‌داند، انتظار می‌رفت در مقابل دشمنان دین و قر آن و رفتار موهن آشوب‌طلبان و اغتشاشگران ایستاده و از دین خدا دفاع کند؛ نه آنکه انتقاد خود را متوجه مومنان و مدافعان قرآن و ارزش‌های دینی نماید. از عالم دینی و آشنای به قرآن انتظار می‌رفت از هجوم به احکام الهی برائت جسته و رسما اعلان کند ما از حامیان فساد و فحشا و قوانین حقوق بشری مخالف دین بیزاریم.
اگر کسی عالم دینی است و درد دین دارد، به جای دامن زدن به تفکرات قبیله‌ای و دفاع از کُرد و بلوچ و... باید از قرآن و پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه وآله دفاع کند.
قرآن مجید می‌فرماید:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَكُمْ وَ إِخْوانَكُمْ أَوْلِياءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإيمانِ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»[3]؛ اى اهل ايمان! اگر پدرانتان و برادرانتان كفر را بر ايمان ترجيح دادند، آنان را دوستان و سرپرستان خود مگيريد؛ و كسانى از شما كه آنان را دوست و سرپرست خود گيرند، حتما ستمگرند.
با همه مواضع علنی و کفرآمیز معاندان و دشمنی صریح آنان با خداوند و رسول خدا، اما برخی همچنان آنان را بر مدافعان قرآن ترجیح دادند!
قرآن مجید می‌فرماید:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً في سَبيلي وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَيْتُمْ وَ ما أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبيلِ»[4]؛ اى اهل ايمان! دشمنان من و دشمنان خودتان را دوست خود مگيريد، شما با آنان اظهار دوستى می‌كنيد، در حالى كه آنان به طور يقين به آنچه از حق براى شما آمده كافرند، و پيامبر و شما را به خاطر ايمانتان به خدا كه پروردگار شماست [از وطن] بيرون می‌كنند، [پس آنان را دوستان خود مگيريد] اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنوديم بيرون آمدهايد [چرا] مخفيانه به آنان پيام میدهيد كه دوستشان داريد؟ در حالى كه من به آنچه پنهان داشته و یا آشكار كرديد داناترم، و هر كس از شما با دشمنان من رابطه دوستى برقرار كند، مسلماً از راه راست گمراه شده است.
این افراد اگر به قدرت برسند، قبل از هر کس، اهل سنت را نابود می‌کنند. مگر نه اینکه اربابان آنها در فلسطین، عراق، سوریه و... فوج فوج از اهل سنت را به خاک و خون کشیدند؟ مگر نظام جمهوری اسلامی ایران نیست که از اهل سنت در فلسطین دفاع می‌کند؟ مگر غیر از این است که سردار دل‌ها به دلیل دفاع از اهل سنت، اکنون محبوب قلب‌های اهل سنت کشورهای منطقه همچون عراق است؟
کنار کفار ایستادن و حرف آنان را بازگو کردن، موجب عزّت کسی نمی‌شود؛ همچنان که در کشور افغانستان، عزّتی برای هم‌قطارانشان به ارمغان نیاورد!
قرآن مجید می‌فرماید:
«الَّذينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَميعاً»[5]؛ كسانى كه كافران را به جاى مؤمنان، سرپرست و دوست خود می‌گيرند؛ آيا عزت و قدرت را نزد آنان میطلبند؟ يقيناً همه عزت و قدرت فقط براى خداست.
آنچه بیان شد برای آگاهی کسانی است که دل در گرو قرآن و سنت پیامبر گرامی اسلام دارند، نه سنت آمریکا؛ و صدالبته که اهل سنتِ با ایمان، از عملکرد کفار، منافقان و فاسقان بیزارند.
پی‌نوشت:
[1]. مائده، 57
[2]. مائده، 51
[3]. توبه، 23
[4]. ممتحنه، 1
[5]. نساء، 139