- یکی از افراد اصلاحطلب در سخنانی مدعی شده است کسانی که در هیچ اغتشاشی نبودهاند و تنها سخن گفتهاند، معترض بوده و نباید مجرم باشند، وی این سخنان را در حالی گفته است که عدهای با فریفته به دست همین افراد اکنون در حال محاکمه هستند!
در زمانی که قافله شبههافکنی در مورد قصاص جنایتکاران خیابانی که کمترین مجازات آنها قصاص نفس است، به راه افتاد، اصلاحطلبان نیز جا نمانده و در روزنامههای رسمی کشور همچنان به همراهی با ضدانقلاب ادامه میدهند!
عمادالدین باقی، از فعالان اصلاحطلب اخیراً در بخشی از یک مصاحبه با روزنامه شرق پیرامون اغتشاشات ۷۰ روزه گفته است:
«میگویند ما اعتراض را قبول داریم، اغتشاش را قبول نداریم. ما بارها گفتیم و نوشتیم برای اثبات همین بحث، کسانی را که در این تجمعات فقط اعتراض کردهاند، آزاد کنید یا کسانی مثل تاجزاده، میثمی، محمودیان و هستی امیری، کیوان صمیمی، سعید مدنی، فائزه هاشمی، محمدرضا جلاییپور و دهها نفر دیگر را که قبلاً در نوشتههای مختلف نام بردهام که اصلاً پیشازاین حوادث زندانی شدهاند و در هیچ اغتشاشی نبوده و فقط سخن اعتراضی گفتهاند، آزاد کنید؛ ولی انگار حرفی نزدهایم» . [1]
این اظهارات گرچه ظاهری خیرخواهانه دارد ولی درواقع زیرسئوال بردن نقاط قوت نظام در مشروع دانستن حق اعتراض است. یک حق شهروندی که بارها شاهد آن در مقابل مجلس و برخی وزارتخانهها بودیم که در آن برخی از اقشار و اصناف مردمی خواهان رسیدگی به اعتراضات خود بودهاند اما افرادی مثل عمادالدین باقی بهعنوان یک رجل سیاسی، گویا تنها مخالفت با نظام اسلامی و شعارهای هنجارشکن را اعتراض دانسته و خواستههای صنفی و شغلی را بیرون از فرهنگ اعتراض میداند!
همچنین باید به ایشان متذکر گردید که صرفاً حضور در خیابان اغتشاش نیست بلکه کُنشگری اغتشاشگرانه در فضای مجازی نیز بهنوعی اغتشاش محسوب میشود، ایشان باید جواب بدهد اگر شخصی برای آشوبآفرینی طرحهای مختلفی را به اجرا گذاشت و به دنبال آن بود که با تحریک دیگران به آشوب خیابانی دامن بزند و تنها جرم نکردن او رفتن به خیابان باشد، آیا فقط معترض بوده است؟
متأسفانه مفهوم سخنان آقای باقی این میشود که اگر یک نوجوانی با دنبال کردن مطالب یک تئوریسین اغتشاش- که بسیار حسابشده و محتاط رفتار میکند- به خیابان برود و دست به اقدامات مجرمانه بزند، تنها آن شخص فریبخورده مجرم واقعی است و نیروهای امنیتی این اجازه را ندارند که به دنبال سرشبکهها و لیدرهای فکری که درواقع آنان بانیان فتنه هستند، بروند.
این خوانش و قرائت از «فعل مجرمانه» تنها به دنبال سفید کردن کسانی است که آنها باید در پیشگاه ملت و هم در برابر خانوادههای اعدامشدگان پاسخگو باشند که چرا چنین فضایی را برای رشد خشونت و بروز قتل و جنایت فراهم آوردند!
پینوشت:
[1]. شرق، https://b2n.ir/x65469.