در شرایطی که وضعیت توزیع انرژی نسبت به سال‌های گذشته با مشکل غیرمترقبه‌ای مواجه نبوده و مشکلات شبکه‌ای در تأمین انرژی در چند روز سرد از زمستان مسبوق به سابقه است، یکی از نمایندگان مجلس بدون توجه به تبعات سیاسی از سخنان خود، باعث گردیده است وضعیت انرژی در ایران همانند اروپا بحرانی تصور شود!
نداشتن تحلیل جامع و مطابق با فضای پیرامونی، گاهی باعث می‌شود که اظهارات یک نماینده مجلس در جمهوری اسلامی با تبعات غیرقابل جبرانی مواجه شود؛ این از کاستی‌های سواد سیاسی برخی از نمایندگان مجلس است که با جزئی‌نگری و به بهانه طرح مسائل مربوط به حوزه انتخابی خود، از اظهارنظر بر اساس شرایط کشور فاصله گرفته و گرفتار جدایی خسارت‌بار از عالم سیاست در اظهار نظرات خود شوند .
شاید ملی‌نگر نبودن یک نماینده مجلس، اقتضای شیوه انتخابات کنونی و ذهنیت شکل گرفته در افکار عمومی است که نماینده منطقه آن‌ها باید مهمترین اولویتش، مسائل حوزه انتخابیه خودش باشد؛ همین انتظار خُرد و جزیی از یک نماینده که در راه یافتن مجدد وی به مجلس مؤثر است باعث شده تا شماری از نمایندگان به جای واجبات سیاسی کشور به مستحبات شهری و استانی خود اولویت بیشتری دهند، همانند محمد سرگزی، نماینده زابل در مجلس شورای اسلامی که اخیراً در اظهاراتی گفته است:
«استان سیستان و بلوچستان از گاز طبیعی که مردم بتوانند خودشان را با آن گرم کنند بی‌بهره است، در این شرایط با کمبود شدید نفت سفید و سیلندر گاز مواجه هستیم به‌نحوی‌که مردم برای گرم کردن خود در روستاها از هیزم و فضولات حیوانی استفاده می‌کنند.»[1]
این بهت‌آور است که یک نماینده مجلس با کج‌سلیقگی چنان سخن بگوید که تصویری تیره‌وتار از سیمای جمهوری اسلامی به نمایش گذاشته شود! در شرایطی که در ادبیات سیاسی کشور «استفاده از فضولات حیوانی برای گرم شدن» به کلیدواژه‌ای برای اشاره به بحران انرژی در اروپا به کار می‌رود که قطعاً به‌کارگیری این جملات حتی برای اشاره به یک نقطه از کشور در حکم معادل‌سازی وضعیت انرژی در ایران با اروپا است!
اگرچه این حق یک نماینده مجلس است که در انعکاس مشکلات منطقه خودش فروگذاری نکند، اما باید به بازتاب آن در رسانه‌های ضدانقلاب و فهم نادرست مخاطب آن توجه داشت! همچنین بزرگنمایی این موضوع در این حد، ناروایی بر خدمات ارزان انرژی در کشور است چراکه نه‌تنها در سیستان، بلکه حتی در مناطق سردسیر و کوهستانی کشور هم روستاهایی وجود دارند که به علت سکونت تعدادی انگشت‌شمار از خانواده‌هایی که به‌صورت اجدادی در آن منطقه ساکن بوده‌اند، گازرسانی به آن، گاهی عملاً توجیه ندارد، چرا که صدها کیلومتر دورتر از مسیرهای گازی است.
مسئله مهم دیگر این است که اگر از اهالی روستاهای مورداشاره این نماینده مجلس سؤال شود که مشکل کنونی شما چیست؟ شاید تنها شمارکمی به مشکل نداشتن گاز اشاره کنند، چراکه یک روستایی در سبک زندگی خود سال‌ها یاد گرفته است بدون وابستگی به استانداردهای شهری، نیاز خود را تأمین کند. در واقع گرم کردن با فضولات حیوانی که یک زشتی و سیاهی از سوی نماینده دانسته شده، ممکن است برای آن شخص روستایی این‌چنین نباشد و آن را بخشی از لوازم زندگی انتخابی خود بداند.
بدون تردید نظام اسلامی در تلاش است که با خدمات‌رسانی در مقیاس شهری به روستاها، مهاجرت را معکوس نموده و روستاها را در نقشه جمعیتی کشور پررنگ کند. سیاستی که اعمال آن بر سیستان -به خاطر مرزی بودن- از اهمیت مضاعفی برخوردار است.
پی‌نوشت:
1. دنیای اقتصاد، https://b2n.ir/d08627.