ایمان به خدا، نقش بسزایی در سبک زندگی اسلامی دارد؛ نقشی که میتواند کانون خانواده را از فساد و پلیدی دور کند و به سوی سعادت و کمال رهنمون سازد.
سبک زندگی اسلامی مؤلفههای مختلفی دارد. از جمله این مؤلفهها، ایمان است که در قرآن و منابع روایی توجه ویژهای به آن شده است.[1] نهادینه شدن نهال ایمان و بهکارگیری آن در خانه و خانواده، هواهای نفسانی و سرکش را مهار میکند، انسان را به سوی خوبیها و پرهیز از بدیها سوق میدهد، باعث کاهش ترس و اضطراب میشود و قدرت تصمیمگیری و مشارکت اجتماعی را بالا میبرد. در چنین خانهای، فرزندان شایسته و بایستهای متولد میشوند که به ساخت جامعه ایمانی و سعادتمند (که شاخصههای آن اخلاق، آسایش، اجرای عدالت، صبر و وحدت است) کمک میکنند.
در نظام تربیتی امیرالمؤمنین علی علیهالسلام خانه، خانواده و جامعه زمانی به هدف والای خود میرسد که افراد با تکیه بر ایمان، زندگی خود را به سه بخش مهم تقسیم و مدیریت کنند؛ چنانکه ایشان میفرماید: «لِلْمُؤْمِنِ ثَلاَثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يَرُمُّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ»؛ «انسان باايمان ساعات شبانهروز خود را به سه بخش تقسيم مىكند: قسمتى را صرف مناجات با پروردگارش مىكند و قسمت ديگرى را براى ترميم معاش و كسب و كار زندگى قرار مىدهد و قسمت سوم را براى بهرهگيرى از لذات حلال و دلپسند مىگذارد».[2]
پینوشت:
[1]. بقره: 257؛ ریشهری، میزانالحکمة، بینا، بیتا، ج1، ص210.
[2]. سید رضی، نهجالبلاغه، حکمت 382.