یکی از ابعاد فساد دربار پهلوی و خصوصا شخص محمدرضا، مفاسد جنسی است که نقل قول‌های مستند و متعددی در این باره از ناحیه‌ی افراد نزدیک به شاه وجود دارد.
چندی پیش حکومت ایران به اتهام تضییع حقوق زنان از کمیسون حقوق زن کنارگذاشته شد و در جامعه بین‌الملل این گونه وانمود شد که حاکمیت ایران سیاست‌های ضد زن را تقویت کرده و این گروه از جامعه انسانی در ایران از ارزش و احترام برخوردار نیستند .
مساله را قرار نیست از نگاه آمار و ارقام بررسی کنیم، زیرا این کار به دفعات زیادی در نوشته‌ها و محتواهای مختلفی انجام شده است. از طرفی، حتی می‌توان گفت بسیاری از کشورهایی که رای به خروج ایران از این کمیسیون دادند خود واقف به آمار عالی ایران در این زمینه هستند.
همین جامعه بین‌الملل اما محمدرضا پهلوی را که به یکی از حاکمان زنباره در تاریخ ایران مشهور است، هیچ وقت به تضییع حقوق زنان محکوم نکرده و او را در این خصوص مورد شماتت قرار نداده است. نمی‌توان گفت که تعاملات جنسی نامشروع شاه پهلوی، امری مخفی و سری بوده است و بر این اساس کسی از آن اطلاع نداشته است؛ زیرا هم در داخل ایران و هم در خارج، اسناد محکمی وجود دارد که رسما شاه ایران به تفریح با زنان و ارتباط نامشروع با دختران کم سن و سال و نوجوان می‌پرداخته است.[1]
اسدالله علم علاوه بر اینکه نخست وزیر دربار پهلوی بود، یکی از ملازمان دوران کودکی تا بزرگ سالی محمدرضا در طول زندگی‌اش محسوب می‌شد. اگر بخواهیم صرفا به نقل قول‌های همین شخص در موضوع زنبارگی شاه بسنده کنیم، خود آمار سرسام آوری می‌شد، که مجال به روایت دیگران در این خصوص نمی‌رسد.
در بعد مراودات جنسی شاه، چه با زنانی که در سفرهای خارجی ملاقات میکرده و چه زنانی که برای وی از کشورهای دیگر به عنوان هدیه آورده می‌شد، اسدالله علم مکتوباتی دارد که قابل استناد است. وی در جایی می نویسد:«شاه هم از دختران اروپایی‌ها، بیشتر راضی بود: شاهنشاه از هدیه‌ای که من از فرانسه با خود آورده بودم و دیشب در حضورشان بود، تعریف فرمودند».[2] این نقل قول به صراحت مشخص می‌کند که دختران و زنان به عنوان کالا در قالب هدیه، پیشکش شاه پهلوی می‌شده است.
شاه ایران پا را از این فراتر گذاشته و حتی با وجود ازدواج رسمی و داشتن همسر، در مسیر اشباع غرایض شیطانی‌اش، مخفیانه با زنان بدکاره ارتباطات سری داشته است که می‌توان به معروف‌ترین آن‌ها یعنی پروین غفاری اشاره کرد.[3]
با این حال اما ایران قبل از انقلاب، محکوم به تضییع حقوق زنان نبوده و جامعه بین‌المللی نگاه منفی حقوق بشری به آن نداشته است. دلیل آن البته همان است که ذکر شد؛ یعنی شاخص قضاوت چیزی جز تامین منافع نبوده و نیست و ایران اسلامی چون در خدمت تامین منافع نامشروع قدرت‌های مستکبر نیست، به بهانه‌های مختلف مورد تحریم قرار می‌گیرد.
پی نوشت:
1. شبکه اطلاع رسانی دانا، https://b2n.ir/g99015
2. موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، https://psri.ir/?id=4wnozemx
3. رکنا، https://b2n.ir/z32263