"سرهنگ ثریا" در مورد خانوادههای است که فرزندان، یا یکی از نزدیکان آنها، جذب گروهک منافقین مجاهدین خلق شدهاند و آنها هیچ اطلاعی از خویشاوندان خود ندارند و برای ملاقات و اطلاع از وضعیت آنها در جلوی پادگان این گروهک اردو زده و خواستار ملاقات با نزدیکانشان هستند
"سرهنگ ثریا" ساخته لیلی عاج از آن فیلم های بود که مورد توجه خیلی از بییندگان و داوران چهل یکمین جشنواره فیلم فجر واقع شد و حتی توانست جایزه گوهرشاد را نصیب کارگردان خود کند. از لحاظ بازیگری برخی منتقدان اعتقاد داشتن که یکی از بازی های خوب ژاله صامتی را شاهد بودن و او در حد بهترین بازیگر زن این دوره از جشنواره ظاهره شده است و لیاقت کسب سیمرغ را نیز داشته است.
"سرهنگ ثریا" در مورد خانواده های است که فرزندان، یا یکی از نزدیکان آنها، جذب گروهک منافقین مجاهدین خلق شده اند و آنها هیچ اطلاعی از خویشاوندان خود ندارند و برای ملاقات و اطلاع از وضعیت آنها در جلوی پادگان این گروهک اردو زده و خواستار ملاقات با نزدیکانشان هستند. ژاله صامتی که نقش اول این فیلم است، نقش مادری را بازی می کند که فرزندش جذب این گروهک شده است و ماجرای این فیلم به گونه پیش می رود که او مدیریت و رهبری این خانوادهها به عهده میگیرد.
فیلمها و سریالهای مختلفی در خصوص سازمان مجاهدین یا گروهک رجوی ساخته شده است و به آشکار سازی اهداف و انحرافات فکری آنها پرداخته اند. "سرهنگ ثریا" با دیدی متفاوت و نگاهی اجتماعی به سراغ این گروه می رود و داغ و مصیبتهای خانوادههای را نشان میدهد که نزدیکانشان به نحوی جذب این گروه شدهاند و این گروهک علاوه برجنایتهای جنگی علیه ملت ایران در خصوص خانوادههای اعضای خود نیز مرتکب جنایت انسانی نیز شده و میشوند. فیلم با نگاهی انسانی، به اوج تفکر ضد انسانی سازمان مجاهدین اشاره میکند و این موضوع را به تصویر میکشد که تفکر سازمان مجاهدین، کار را به جایی رسانده که حتی برای جایگاه مادر و خانواده نیز هیچگونه ارزش انسانی قائل نیست.
روایت بلند اما قصه کم.
این فیلم علاوه بر قصه و فیلمبرداری خوب و بازیگری و بازیگردانی خوب، چند ایراد محسوس در آن قابل مشاهده است. روایت نسبتاً بلند و غیر ضروری و گاهی خسته کننده این فیلم که با حذف برخی پلانها غیر ضروری هیچ آسیب به فیلم وارد نمی شود. دربرگیری محدود از ایرادهای دیگر این فیلم می باشد. مثلا اگر مخاطب اصلا نداند پادگان اشرف چه بوده و سازمان مجاهدین را نشناسد، چندان اطلاعاتی از این فیلم به دست نمیآورد. یا نقص در به تصویر کشیدن کنشهای منفی و ضد قهرمانانه، از آن عناصری است که میتوانست مخاطب را میخکوب پرده سینما کند اما ضعف در نشان دادن اعمال ضد قهرمانه یکی دیگر از ایرادهای این فیلم میباشد.
اما با تمام نقدها، این فیلم یکی از خوبهای جشنواره فیلم فجر می باشد و روایت خوبی را دارد، اعضای گروهکی که گاهی از روی اجبار و گاهی به خاطر برنامههای غیر انسانی به گونه ای دیگر از انسان تبدیل شدهاند و اعضای خانواده حتی مادر خود را نیز پس میزنند و منکر آنها میشوند. گروهکی که اعضای آن به گونه مسخ شدهاند. مثلا در آخر فیلم یکی از شخصیتهای ضد قهرمان، ناگهان در پشت میکروفون حالت طبیعی چهرهاش تغییر میکند و بصورت مسخ شده شروع به خواندن بیانیه میکند. این فیلم برای بیننده عمومی، این ایدئولوژی ضد انسانی مجاهدین را به خوبی به تصویر میکشد و پرده از چهره غیر انسانی این گروهک بر می دارد.
این فیلم یکی از خوب ترین فیلم های جشنواره فجر می باشد و روایت خوبی را دارد. اعضای گروهکی که گاهی از روی اجبار و گاهی به خاطر برنامه های غیر انسانی به گونه ای دیگر از انسان تبدیل شدهاند و اعضای خانواده حتی مادر خود را نیز پس می زنند و منکر آنها می شوند. گروهکی که اعضای آن به گونه مسخ شده اند.