گیم آورِ های‌پاور!

عدم وجود شخصیت، عدم دیالوگ نویسی صحیح، نماهای به شدت اشتباه، فیلمبرداری غیرصحیح و غیرحرفه‌ای، بیانیه خوانی و شعاردهی در دیالوگ‌های فیلم به جای پرداخت صحیح و سینمایی به مسئله، باعث شد تا مخاطبین ارتباط خوبی را با این فیلم برقرار ننمایند.

بعد از اینکه برای یک اثر سینمایی یکی از شخصیت‌های موثر نظامی را انتخاب می کنیم، قطعاً بایستی با حساسیت‌های بیشتری به شخصیت او در فیلم بپردازیم؛ اما متاسفانه در این اثر می بینیم که هیچ کدام از حساسیت های یک اثر متوسط هنری نیز برای این فیلم در نظر گرفته نشده است.

 استفاده از نماهای باز در جایی که صحنه پردازی درستی صورت نگرفته و به جای اینکه مخاطبین یک صحنه جنگی درست را ببینند، یک میدان خالی با دویدن دو سه نیروی سرباز بیشتر نمی‌بیند و این یعنی یک فاجعه در میزانسن و فیلمبرداری.

ارائه ایده‌های جدید جنگی توسط شهید منصور ستاری و عدم موافقت توسط مافوق او به صورت کاملا شعاری و غیر باور پذیر به نمایش گذارده شده است. در جایی از فیلم هنگامی که شهید ستاری درحال آمدن و سوار شدن به اتومبیل خود است، بچه ها را در حین بازی نگاه می‌کند و از دل بازی بچه‌ها یک استراتژی جنگی استخراج می کند و همین استراتژی باعث موفقیت‌های او در نیروی هوایی می‌شود.

 جدای از صحیح بودن و یا ابتکاری بودن این موقعیت، شیوه به تصویر کشیدن آن برای ما موضوعیت دارد؛ که متاسفانه به بدترین شکل ممکن و به یک حالت کمدی به تصویر کشیده شد.

واقعاً جای سوال دارد، مسئولین این امر با توجه به اینکه یک فیلم موفق به نام منصور سال گذشته در جشنواره حضور داشت، دلیل ارائه به شدت نازل و ضعیف این فیلم را در جشنواره ۱۴۰۱ چه چیزی می دانند؟

 مسئولین باید کاری کنند تا تمامی آثار مربوط به دفاع مقدس با بالاترین کیفیت ممکن بر روی پرده سینما نقش ببندند، نه به این شکل مبتدیانه؛ متاسفانه وجود بودجه‌های بادآورده باعث شده است تا ارگان‌های مربوطه و افراد ذی نفوذ، به فکر ادای دین به شهدا و دفاع مقدس بیافتند، اما اِلِمان‌ها و انگاره‌های تخصصی یک فیلم را از یاد ببرند.

 این مسئله ماجرای امروز و دیروز نیست و از معضلات مهم موجود در سینمای ارزشی ماست؛ البته هستند نیروهای متخصصی که در طول سالیان اخیر، توانستند موضوعات ملتهب دفاع مقدس را به زیباترین شکل، روی پرده‌های سینما بگسترانند و مخاطبین را از دیدن آن آثار مشعوف کنند.