«عطرآلود»؛ اثری متوسط

هادی مقدم دوست پس از ۷ سال، سومین فیلم سینمایی خود را با نام "عطرآلود" به تهیه‌کنندگی یوسف منصوری و محصول سازمان سینمایی سوره، آماده نمایش کرده تا برای نخستین‌بار در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر رونمایی شود. مقدم‌دوست پیش از این با ۲ فیلم "سر به مهر" و "هیهات" (که یکی از اپیزودهایش را کارگردانی کرده) تجربه فیلمسازی را پشت سر گذاشته است. او همچنین سریال "سرباز" را برای شبکه ۳ تلویزیون ساخته است

مقدم دوست همچنین نویسندگی آثاری چون سریال "وضعیت سفید"، فیلم‌های سینمایی "شعله‌ور"، "آرایش غلیظ" و ...را در کارنامه خود دارد. نگارش فیلم نامه "عطرآلود" بر عهده حسین حسنی است و از بازیگران آن می‌توان به مصطفی زمانی، هدی زین العابدین، کوروش تهامی، همایون ارشادی اشاره کرد.

در خلاصه داستان "عطرآلود" آمده است: فهم و درک فرصت کوتاه زندگی، علی را که استعداد خوبی در عطرسازی دارد و در آستانه پدر شدن است، با چالش‌های جدیدی مواجه می‌کند؛ او در همین فرصت کوتاه باید تمام کارهای باقی‌مانده‌اش را به سرانجام برساند.

بررسی و نقد :
یکی از کنجکاوی‌های جشنواره امسال حضور فیلم جدید هادی مقدم دوست است که با فیلم اولش سر به مهر سیمرغ بلورین بهترین نگاه نو را از آن خود کرده بود و برای نگارش فیلم‌نامه بی‌پولی دیپلم افتخار را از هیئت داوران دریافت کرده بود.
مقدم دوست چه در کارهایی که کارگردانی کرده است و چه کارهایی که صرفا نویسنده آن بوده، نشان داده است که به مسائل اخلاقی، خانواده و روابط انسانی نگاه ویژه‌ای دارد و سعی می‌کند به دور از نسخه پیچی‌های روشنفکرمابانه دیگر سینماگران مدعی، این مسائل در مدیوم سینما بگنجاند، اندازه حرف بزند و از شعاردهی بی‌جا بپرهیزد.
"عطرآلود" نیز در تلاش است یک قصه کوچک بگوید و پا را فراتر نمی‌گذارد. "عطر آلود" از این منظر قابل ستایش است که فیلمساز می‌داند که باید قصه گفت، فیلم خود را ساخت و شعارها و نسخه پیچی‌‌‌ها و این جور مسائل را گذاشت برای اهلش.
این نکته را ذکر کردم چرا که بستر داستانی که در این فیلم وجود دارد جای زیادی برای اداهای روشنفکری وجود دارد و خوشبختانه فیلم از این منظر پاکیزه است و آلوده نشده است.
اما با همه‌ی این حرف‌ها، آیا فیلم جدید مقدم دوست فیلم خوبی است؟

"عطر آلود" ضربه جدی و محکمی از فیلمنامه غیر منسجم خود دیده است. گاهی ریتم به شدت تند می‌شود و گاهی بیش از حد کند. ابتدای فیلم مخاطب بر اثر داده‌های بسیار زیاد دچار سردرگمی می‌شود و انتهای فیلم ازکندی و کمبود اتفاق خسته می‌شود. متاسفانه حتی جلوه‌های ویژه‌ای که در فیلم استفاده شده نیز نمی‌تواند عطر و قوای بویایی را به تصویر بکشد. اساساً سینما مدیوم قصه‌ی تصویری است و باید تصویر به مخاطب قصه بدهد اما در "عطر آلود" نیز به مثابه اکثر فیلم‌های سینمای ایران و این جشنواره در به کارگیری تصویر به عنوان رکن اصلی سینما لنگ می‌زند. بخشی از این لنگ زدن به خاطر سوژه‌ی عطر و حس بویایی است که تصویری کردن آن اگر غیر ممکن نباشید خیلی سخت است.بخش دیگر این ضعف به خاطر فیلمنامه اثر است که اتفاقات مهمش در دیالوگ رقم می‌خورد.

بازی‌ها عموما قابل قبول است ولیکن فیلم‌نامه ضعف بزرگی در شخصیت پردازی دارد و مخاطب به هیچ عنوان با هیچ کدام از کاراکترها همزاد پنداری نمی‌کند حتی با علی به عنوان کارکتر اصلی و کسی که دوربین مدام با اوست و قرار است درونیات وی را ببینیم، ارتباط شکل نمی‌گیرد، دلیل رفتارهای وی فهمیده نمی‌شود و در نتیجه فیلم زمین می‌خورد. 

پس عطر آلود فیلم متوسطی است که می‌توان یک بار آن را تماشا کرد و ازبعضی صحنه‌های آن لذت برد اما متاسفانه در رده فیلم‌های خوب و ماندگار سینمای ایران قرار نمی‌گیرد.