امید به تحقق وعدههای الهی، فرد را از ناامیدی نجات، و انگیزه عمل را نیز در او افزایش میدهد.
انسانها در مشکلات زندگی دو گونه برخورد میکنند:
- برخی اگرچه مکرراً با مشکلات زندگی مواجه شدهاند، اما همچنان حاضر نیستند این اصل را بپذیرند که زندگی دنیا، بدون مشکل ممکن نیست. این افراد تمام تلاش خود را به کار میگیرند تا مشکلات را از زندگی خود حذف کنند؛
- برخی دیگر اصل وجود مشکلات زندگی را میپذیرند و دنیا را همیشه آمیخته با مشکلات تصور میکنند. این افراد خودشان دو دستهاند: دستهای از افراد تسلیم این مشکلات میشوند و تلاشی بر بهتر شدن اوضاع نمیکنند؛ عده دیگر علاوه بر اینکه مشکلات آنها را خسته نمیکند، بلکه باعث صعود و پیشرفت آنها نیز میگردد.
کسانی که به وعدههای خداوند متعال امید داشته باشند، مشکلات و سختیها نمیتواند اثر منفی و بازدارنده بر زندگی آنها داشته باشد. آنها ازآنجاییکه مطمئن هستند وعدههای الهی محقق خواهد شد، بههیچوجه از آینده ناامید نمیشوند؛ بلکه تمام تلاش خود را برای رسیدن به نتیجه به کار میگیرند.
خداوند متعال در آیه 4 سوره طلاق میفرماید: «وَمَنْ يَتَّقِ اللهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا»؛ «هرکس تقوای الهی پیشه کند، خداوند [مشکلات] کار را بر او آسان میسازد».
در این آیه، خداوند با ترسیم آینده روشن، به بندگان خویش امید میدهد و این نکته را گوشزد میکند که اگر بندگی خود را بهخوبی انجام دهند، جای هیچگونه ناامیدی نیست و بدون تردید مشکلات برای آنها آسان خواهد شد.
نکته قابلتوجه دیگر این است که خداوند متعال نمیفرماید انسانهای باتقوا دیگر در زندگی مشکل و سختی نخواهند داشت؛ بلکه میفرماید مشکلات برای آنها آسان میشود؛ بهعبارتدیگر علاوه بر اینکه این مشکلات و گرفتاریها در زندگی آنها وجود دارد، سبب ناتوانی و درماندگی آنها نمیشود و آنها از زندگی ناامید نمیکند. آنها در کنار همین مشکلات، زندگی سالم و با آرامشی را سپری میکنند.