از جمله فیلمهایی که در جشنواره چهل و یکم به بدترین شکل ممکن روایت خود را با تماشاگران در میان گذاشت، "روایت ناتمام سیما" بود.
جدای از بحث انتخاب بازیگران که جای تأمل و صحبت فراوان دارد، نوع ایفای نقش آنان، محل اشکال است؛ البته نمی توان به بازی آنان در وهله اول اشکال گرفت، بلکه اشکال اصلی، متوجه فیلمنامه اثر است؛ که با عدم شخصیتپردازی صحیح و صرفاً بر اساس یک ایده تکراری و ناپخته، روایتی را آغاز کرده است .
موضوع افشای روابط پنهان در این جشنواره، مشتریهای خوبی داشته و اکثر فیلمسازان تصمیم گرفتند تا فیلمهایشان را بر این پایه و ایده بسازند. فیلم "روایت ناتمام سیما" یکی از این فیلمهاست.
عدم روایت صحیحِ این افشاگری و اینکه شخص افشا کننده مقاصدی غیر از آبروریزی داشته و صرفاً برای انتقام این روایت را صورت داده است.
در شخصیتپردازی کاراکترها پراکندگی وحشتناک مشاهده میکنیم. شخصیت اصلی داستان، یک استاد دانشگاه ظاهراً فلسفه میباشد، که در فضای مجازی مشغول به کسب وکار است.
او در فضای مجازی با کمک یک شرکت مهندسی ساختمانی مشغول به امید آفرینی و برگزاری جلسات این چنینیست. او در زندگی شخصی خود نیز پس از افشای برخی اسرار، دچار چالش میشود.
عدم انطباق شغلها و موقعیت اجتماعی فرد بر شخصیت و عدم تطبیق رفتارهای او با در برخورد با مشکلات، این پراکندگی را در روایت او ایجاد میکند. از دیگر نقاط منفی فیلمنامه، میتوان به کاراکتر همسر او اشاره کرد؛ کاراکتر همسر نیز معلوم نیست که یک دکتر در یک بیمارستان است؛ یعنی رفتارهای او در طول فیلم هیچ رنگ و بویی از یک پزشک ندارد و متاسفانه این موضوع در فیلمنامه پرداخت مناسب نشده است.
بگذریم که ایفای نقش به شدت بد آزاده صمدی هم مزید بر این علت شد. انجام عملهای زیبایی برای بازیگران سینما، از دلایل بازی بد در آنان میباشد. خنده و گریه این بازیگران هیچ حسی را در مخاطب ایجاد نمیکند؛ زیرا که به شدت فیک و دستکاری شده است.
از نقاط مغفول در فیلمنامه دلیل حس حقارتی است، که سالها توسط مرد احساس میشد؛ که با ایفای درست نقش در فیلمنامه میتوانست بهتر علت این همه ولع مالی و کسب و کار مجازی را به مخاطب منتقل کند.
شخصیت سیما که به نوعی روایتگر این فیلم است، هیچ جایی در مسئله محوری فیلمنامه ندارد؛ غیر از چند پلان ساده که معرفی اوست، هیچ ما به ازای پرداختی ویژهای ندارد و اصلاً مخاطب نمیداند که این فیلم روایت شخصیت اصلی مرد است یا روایت سیما.
کارگردانان و نویسندگان آنچه در ذهن خود پرورش میدهند را ملاک قرار میدهند نه آن چیزی را که نوشته شده و همین شروع مشکلات فیلم میباشد.