آینده موفق آرزوی هر شخص و ملتی است، یکی از عوامل داشتن چنین آینده‌ای داشتن جوانانی با تربیت سالم می‌باشد و این امر در گرو هزینه‌هایی است که دولت مردان برای تربیت نسل جوان انجام می‌دهند.
جوانان نقش مهمی در آینده کشور دارند؛ زیرا همین جوانان هستند که نقش‌های اجتماعی آینده را اعم از حقیقی و حقوقی به دست می‌گیرند. به عبارتی جوان تأثیر مستقیم بر آینده کشور دارد، اگر تربیت او ناسالم باشد، در آینده تأثیر منفی بر جامعه خواهد گذاشت و اگر تربیت درست و صحیحی داشته باشد، تأثیر مثبت خواهد گذاشت. ازاین‌رو وقتی جامعه‌ای برای ارتقاء تربیت جوانان و نوجوانان کشورش هزینه‌های مالی و فرهنگی متنوع و متعدد می‌کند در حقیقت آینده کشور خودش را آباد می‌کند و این هزینه کردن، امید یک جامعه موفق را در آینده نوید می‌دهد.
این امید داشتن نسبت به آینده درخشان که جوانان آن را خواهند ساخت، یک نوع تکاپو و جنب‌وجوش را در جامعه ایجاد می‌کند که گویا خداوند آن را برای حرکت انسان به‌سوی نیازهایش قرار داده است، رسول خدا می‌فرمایند: «ألأمَلُ رَحمَةٌ لِأُمَّتی وَ لَولا الأمَلُ ما ارضعَتْ والِدَةٌ وَلَدَها وَ لاغَرَسَ غارسٌ شَجَرا»؛[1] «امید رحمت خدا برای امت است و اگر امید نبود هیچ مادری فرزندش را شیر نمی‌داد و هیچ باغبانی درختی نمی‌کاشت» .
این نوع از هزینه کردن و امید داشتن به جوانان یک نوع بصیرت نسبت به آینده کشور است و هر مسئولی که در فکر استفاده بهینه و سالم از نیروی جوان برای اداره آینده کشور باشد، این معنی را در ذهن دیگران تلقی می‌کند که آینده کشور برای او مهم است امام خمینی رحمه‌الله یکی از افراد شاخص در این زمینه هستند و می‌فرمایند: «شما جوان‌ها امید من هستید، نوید من هستید، امید من به شما توده جوان است. به شما توده محصل است. من امید این را دارم که مقدرات مملکت ما بعد از این به دست شما عزیزان بیفتد و مملکت ما را شما عزیزان حفظ کنید. من امید آن را دارم که شماها با علم و عمل با علم و تهذیب نفس، با علم و عمل صالح بر مشکلات خودتان غلبه کنید. شما جوانان برومند، شما محصلین ارجمند در هر جای از ایران که هستید باید بیدارباشید. با بیداری از حقوق خودتان دفاع کنید».[2]
در نتیجه هزینه برای تربیت جوانان یک کشور نوید ایجاد یک جامعه موفق در آینده را می‌دهد.
پی‌نوشت:
[1]. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دارالکتب اسلامی، ج11، ص11.
[2]. امام خمینی، صحیفه امام، نشر امام، ج6، ص351.