امام زمان، پلی است برای رسیدن به خدا. راهنمایی است که صاحب دین خداست. اگر نتوانیم با امام زمان ارتباط برقرار کنیم، با خدا نیز نمیتوانیم. ارتباط با امام زمان است که آرامش را به دلهای مردم هدیه میکند. چرا که ارتباط با امام زمان همان ذکر خداست که اطمیان قلوب در گرو آن است.
وقتی از زندگی سخنی به میان میآید، ناخودآگاه ذهن سراغ تأمین نیازهای آن میرود. نیازهایی نظیر مسکن و خوراک و پوشاک و آموزش و تأمین نیازهای فرزندان. اما حقیقت ماجرا این است که اینها نیازهای ثانویّۀ زندگی هستند. نیاز اصلی بشر، چیز دیگری است که در هیچ بازاری یافت نمیشود. هیچ کسی آن را نمیفروشد. نیاز اصلی بشر آرامش است که از ابتدای حیات عقلانی خود به دنبال آن میگردد و ممکن است تا زمان مفارقت روح نیز ادامه داشته باشد. انسانهایی که آرامش ندارند، با دارا بودن اقسام نعمات دنیوی نیز نمیتوانند این حس را تجربه کنند. ممکن است انسان آرامشهای مقطعی را کسب کند و تا مدت زمان کوتاهی به آن دست یابد؛ اما چون این آرامش، همانی نیست که باید، پس بعد از گذشت مدتی از بین میرود و آش همان آش است و کاسه همان کاسه. در دنیای کنونی که سرعت زندگیها افزایش دور از انتظاری داشته است، انسان بیشتر در معرض اختلالات درونی و روحی میشود و ناخودآگاه دنبال مدیریت این کمبودها میرود. اما تا به آرامش ابدی و اصلی دست پیدا نکند نمیتواند خود را آرام کند .
آرامش اصلی که انسان به دنبال آن میگردد و اصلاً بر همین مبنا نیز خلق شده است، کُرنش در برابر خداوند متعال است. سر فرود آوردن در برابر عظمت الهی باعث میشود که انسان به آن آرامش اصلی برسد. برای برقراری ارتباط با خالق هستی، راهی و راهنمایی نیاز است. راه، همان دین است و راهنما نیز حجّتی است که بر روی زمین است و ولایت تام مردم بر عهدۀ اوست. زمینی که خدا برای انسانش رام کرده و آن را مهدی برای او قرار داده است، هیچ گاه خالی از حجّتش نبوده و نیز نخواهد ماند.
مردم امروز نیز چشم امیدشان به منجی آخرالزّمانی است که وعدۀ آمدنش را همۀ ادیان الهی و ابراهیمی دادهاند. هماویی که قرار است دنیا را نجات دهد و مردم این دنیا را نیز از استثمار نفس و شیاطین زمان رهایی بخشد. تنها چیزی که گویی مانع رسیدن به این طریق آرامش شده است، غیبت امام عصر و زمان ماست که بشر را بسی آزار میدهد. اما حقیقت این نیست. حقیقت این است که امام عصر ما هم حاضر است و هم ناظر. باید توانست مردم را با این فرهنگ آشنا کرد که غیبت امام، مانعی برای ارتباط با امام نیست. بلکه شیوهای است که از 1300 سال پیش برای ارتباط با امام ابداع شد تا مردم به سمت پختگی در انجام تکالیف پیش روند. مردم باید بدانند ارتباط با امام عصر هیچ تکلف، هزینه و مؤونهای ندارد. ارتباط با امام عصر، نه تنها انسان را به آرامش بی حد و حصر میرساند، بلکه امیدی به زندگی انسان میبخشد که تمامی مشکلات ریز و درشت زندگیاش را با نشاط حل میکند. این معجزۀ آشنایی با منجی آخرالزمان است...