امام، محل رفت و آمد ملائکه بوده و تمام اوامر الهی به ایشان عرضه می‌شود.
امامت بعنوان برترین مقامی که یک انسان به آن دست یافته است دارای جایگاه رفیعی بوده که کمیت عقل آدمی از درک کُنه آن لنگ می‌باشد. این مقامی است که حضرت ابراهیم علیه‌السلام پس از دست‌یابی به سه مقام، نبوت، رسالت و خُلَّت(خلیل الرحمن) بدان دست یافت.
خداوند متعال امتحانات سنگینی از حضرت ابراهیم علیه‌السلام گرفت که یکی از این امتحانات ذبح فرزند دلبندش؛ حضرت اسماعیل علیه‌السلام بود. آن هنگام که حضرت ابراهیم علیه‌السلام از این امتحانات الهی سربلند خارج شد، به مقام رفیع امامت نائل آمد.
قرآن کریم به این مهم اینگونه اشاره کرده است: «وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا»؛[1] «(به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود و او به خوبی از عهده این آزمایش‌ها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم.»
امام دارای جایگاه و مراتب مختلفی است. در این زمان نیز امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه دارای مقام امامت و جایگاه و مراتب آن می‌باشد. با توجه به روایات اسلامی، امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه محل رفت و آمد ملائکه و کانال اوامر پروردگار است.
علی بن ابی حمزه، از حضرت موسی بن جعفر علیه السّلام نقل کرده است که آن حضرت فرمودند: «مَا مِنْ مَلَکٍ یُهْبِطُهُ اللَّهُ فِی أَمْرٍ مِمَّا یَهْبِطُ لَهُ إِلَّا بَدَأَ بِالْإِمَامِ فَعَرَضَ ذَلِکَ عَلَیْهِ وَ إِنَّ مُخْتَلَفَ الْمَلَائِکَةِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی إِلَی صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ»؛[2] «هر فرشته‌ای که خداوند او را برای مأموریتی به زمین بفرستد، اول پیش امام می‌آید و این مأموریت را به او عرضه می‌دارد. صاحب این امر محل آمد و رفت ملائکه از جانب خدا است.»
این روایت در راستای نزول ملائکه در شب قدر است که خداوند متعال می‌فرماید: «تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ»؛[3] «در این شب فرشتگان و روح (یعنی جبرئیل) به اذن خدا (بر مقام ولایت نبی و امام عصر علیه‌السّلام) از هر فرمان و دستور الهی نازل می‌شوند (و سرنوشت و مقدرات خلق را نازل می‌گردانند)».
از سوره قدر و روایت مذکور استفاده می‌شود که خداوند متعال مقامی را به امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه اعطا کرده است که هیچ‌یک از اوامر الهی بدون اطلاع امام صورت نمی‌پذیرد و تمامی آنها از طریق امام محقق می‌شوند.
پی‌نوشت:
[1]. بقره: 124.
[2]. بصائر الدرجات، صفار، ص115، مؤسسه الاعلمی.
[3]. قدر: 4.