شیوع گناهان، به خصوص گناهانی مانند: بدحجابی و شرابخواری در جامعه، یکی از تله‌های دشمنان در فضای مجازی است که آثار تخریبی غیر قابل جبران به بار می‌آورد.
یکی از تله‌های دشمن در فضای مجازی، برای به دام انداختن اقشار مختلف جامعه، به خصوص جوانان، عادی سازی و شیوع گناهان برای آنان است. به همین دلیل قرآن کریم از آن به شدت نهی کرده است: «إِنَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ»؛[1] «کسانی که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم با ایمان، شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است».
دشمن همواره برای عادی سازی و شیوع گناهان در بین مردم، از دو حربه مهم استفاده می‌کنند.
اول. قبح زدایی
زمانی که انسان اصرار بر گناهی داشت، شیطان نیز دست به کار شده و به همراهی نفس اماره، با قبح زدایی گناه، آن را برای انسان، زینت می‌دهد: «زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبيلِ فَهُمْ لا يَهْتَدُون»؛[2] «شیطان اعمالشان را در نظرشان زینت داده و آنها را از راه بازداشته، پس از این رو هدایت نمی‌شوند». نتیجه زینت گناه، شیوع آن، در بین اقشار مختلف جامعه می‌شود.
بنابراین هدایت این گونه افراد، بسیار دشوار خواهد بود، زیرا علاوه بر اینکه لذت و شیرینی گناه را چشیده‌اند، به آن نیز عادت کرده‌اند. اینان همواره در پی ارضای خواسته های کاذب نفس خویش هستند، بر همین اساس توبه آنها نیز به تاخیر افتاده و دل مرده و از رحمت خدا ناامید می‌شوند.
دوم. توجیه گناهان
انسان برای باز کردن راه گناه، گاهی به توجيه کردن گناهان، رو می‌آورد. نتیجه توجیه کردن گناه، علاوه بر عادی سازی آن، جامعه را به انجام آن نیز تشويق می‌کند، زیرا زشتی گناه را برای انسان مخفی می‌کند. درست مانند مار خوش خط و خال.
توجیه گناهان از حالت قبل خطرناک‌تر است، زیرا:
یک. مدام بر گناهان خود سرپوش می‌گذارد،
دو. روز به‌روز، جسارتش در گناه بیشتر می‌شود،
سه. راه‌های اصلاح را به روی خود می‌بندد،
چهار. هیچ گاه به فکر توبه نمی‌افتد،
پنج. واقعيت‌ها در نظر او مسخ و دگرگون می‌شود.
بی‌تردید نتیجه عادی سازی و شیوع گناهان در بین مردم، آثار تخریبی غیرقابل جبرانی دارد، به خصوص گناهانی مانند: بدحجابی و شرابخواری که دارای آثار اجتماعی نیز هست، زیرا باعث تکذیب و مسخره کردن آیات الهی می‌شود.[3]
پی‌نوشت:
[1]. نور: 19.
[2]. نمل: 24.
[3]. روم: 10.