این فیلم گرچه قابل مقایسه با «فارست گامپ» اثری ماندگار با بازی تام هنکس نیست، اما در حیاتبخشی و القاء امید مخصوصاً برای زندگی امروزی انسانها وجه مشترک داشته و مفید فایدهاند
بازسازی هالیوودی از فیلم موفق سوئدی، «مردی به نام آوه» که اقتباسی سینمایی از کتاب پرفروش فردریک بکمن است .
این فیلم با کارگردانی مارک فوستر به زندگی پیرمردی به ظاهر تندخو با بازی تام هنکس میپردازد که با جلو رفتن روایت و فلاش بکهایی که کارگردان به گذشته شخصیت میزند، به دلیل و ریشه این تندخویی پی میبریم و با روشن شدن رابطه او با همسرش و فقدان همسر، به نوعی با شخصیت همدردی میکنیم.
اتو که مردی بد خلق و منزوی است، عادات روزمره خاصی دارد و با وجود اصول اخلاقی غیر قابل تغییر شخصیتی زودرنج است. او که به تازگی همسرش را از دست داد بعد از بازنشستگی هیچ انگیزهای برای ادامه زندگی ندارد و برای ملحق شدن به همسرش اقدام به کشتن خود میکند.
با ورود همسایگان جدید و اتفاقاتی که میان آن ها رخ میدهد بهانه و انگیزهای برای ادامه زندگی به آتو میدهد. «مردی به نام آتو» فیلمی انگیزشی است هر چند با لحنهای مایل به افسردگی شروع میشود اما یک فیلم سیاه برای پرداختن به حال و روز انسانهای ناراضی از زندگی نیست.
به میزانی که با فیلم همراهی میکنیم و دقائق آن پیش میرود، فضا گرمتر شده و شکل زندگی به خود میگیرد و یک چشمانداز امیدوارانه به بیننده ارائه میدهد. مردی به نام اتو با سرگرمی خوب و بدون درام بیش از حد پیچیده، اثری است که پس از تماشا شما را دچار دلگرمی میکند. در نهایت، من فیلم را یک اثر ضد افسردگی خطاب میکنم؛ فیلمی که میداند چگونه زندگی را جشن بگیرد، بدون استفاده از زواید زیاد.
این فیلم گرچه قابل مقایسه با «فارست گامپ» اثری ماندگار با بازی تام هنکس نیست، اما در حیاتبخشی و القاء امید مخصوصاً برای زندگی امروزی انسانها وجه مشترک داشته و مفید فایدهاند. در واقع فارست گامپ و مهربانیاش و اتو و بداخلاقیاش هر دو یک نکته را مشترکاً دارا میباشند و آن قلبی بزرگ است که کاوش چنین انسانهایی با چنین مشخصهای نظر مخاطب را جلب میکند.
البته باید توجه داشت که ماریانا تروینو در نقش ماریسول یک اتفاق نیکو در دل داستان این فیلم است که آرزو میکنم در این روزها یکی مثل او در اطراف شما وجود داشته باشد.
مردی به نام اتو یکی از آن فیلمهای آسان، ساده و مردمپسندی است که در همه جای جهان و به همه نوع انسانی «حال خوب» میدهد و در اصل و بدون اینکه تقریباً کسی را ناراضی کند، این احساس را به جا میگذارد که جهان هنوز هم میتواند مکانی خوب با محلهای جذاب و پر از آدمهای مهربان باشد.