با توجه به آیات و روایات اسلامی، ایمان به امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه در واقع همان ایمان به غیب می‌باشد که شرط هدایت و سعادت ابدی انسان است.
ادیان الهی و آسمانی، از سوی خداوند متعال برای هدایت انسان به مسیر حق و رساندن او به کمال بشری نازل شده‌اند. این ادیان برای تربیت انسان و حرکت او در مسیر کمال، در بردارنده معارف گوناگون انسان‌ساز می‌باشند. ایمان به این معارف شرط لازم در جهت پیمودن این مسیر و رسیدن به سر منزل مقصود می‌باشد.
این معارف الهی در یک تقسیم‌بندی کلی به دو دسته؛ امور غیبی و امور غیر غیبی تقسیم کرد. امور غیبی، به اموری گفته می‌شود که محسوس نبوده و با حواس طبیعی قابل حس نیستند. در مقابل امور غیر غیبی، به اموری گفته می‌شود که حداقل با یکی از حواس عالم طبیعت قابل درک هستند.
اسلام عزیز نیز به عنوان آخرین و کامل‌ترین دین الهی، از این مهم مستثنی نبوده و ایمان به غیب را شرط لازم در جهت هدایت دانسته است. خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ* الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ»؛[1] «این کتاب که هیچ شک در آن نیست، راهنمای پرهیزگاران است* آن کسانی که به غیب ایمان آرند و نماز به پا دارند و از هر چه روزیشان کردیم به فقیران انفاق کنند».
از آنجا که قرآن، ظاهری دارد و باطنی، تأویلی دارد و تفسیری، برای فهم دقیق معنای غیب در این آیه، باید به سراغ اهل بیت علیهم‌السلام که مفسران حقیقی قرآن هستند بریم.
امام صادق علیه‌السلام در تفسیر این آیه فرمودند: «فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ هُدیً لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ قَالَ مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَقٌّ»؛[2] «در مورد کلام خدا؛ مایه هدایت تقوا پیشگان است، آنان که به غیب ایمان می‌آورند، فرمود: آنها که ایمان به غیب می‌آورند، کسانی هستند که اعتقاد به قیام قائم آل محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله دارند.»
همچنین در روایتی دیگر یَحْیَی بْنِ أَبِی الْقَاسِمِ از آن امام همام چنین سوال کرد: «عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ الم ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدیً لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ فَقَالَ الْمُتَّقُونَ شِیعَةُ عَلِیٍّ علیه السلام وَ الْغَیْبُ فَهُوَ الْحُجَّةُ الْغَائِبُ»؛[3] «از حضرت صادق علیه السلام معنی این آیه شریفه را پرسیدم: «الم ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدیً لِلْمُتَّقِینَ، الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ، الف، لام، میم. این است کتابی که در [حقانیت] آن هیچ تردیدی نیست [و] مایه هدایت تقوا پیشگان است آنان که به غیب ایمان می‌آورند. فرمود: «(متقین) شیعیان علی علیه السلام و (غیب)، حجت غایب است.»
با توجه به آیات و روایات اسلامی، ایمان به امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه در واقع همان ایمان به غیب می‌باشد که شرط هدایت و سعادت ابدی انسان است.
پی‌نوشت:
[1]. بقره: 2-3.
[2]. کمال الدین، صدوق، ج2، ص340، نشر اسلاميه.
[3]. بحارالانوار، مجلسی، ج۵۲،ص۱۲۴،ح۹-۱۰، دار احیاء التراث.