هر کشوری که بخواهد از تبعات برهنگی در جامعه جلوگیری نماید، باید پای حفظ حجاب از سوی زنان، ایستادگی نماید.
یکی از آثار قطعی حجاب در کنار ده‌ها اثر دیگری که دارد، ایجاد امنیت روانی برای خود زن و اجتماع و کم شدن جرم وجنایات ناشی از آن است. نتیجه آن نیز مراجعه کمتر مردم به مراجع قضایی و برداشتن هزینه‌های ناشی از آن، از روی دوش دولت‌ها است. به عنوان مثال در همین راستا بر اساس گزارش خبرگزاری اعتماد، دولت تاجیکستان محدودیت‌هایی را برای پوشش زنان هنگام حضور در اجتماع اعلام کرده است.[1]
هر دولتی به خوبی می‌داند برهنگی زن در اجتماع، آثار مخربی را برای خود او و جامعه در پی دارد، آثاری همچون تعرض به زن توسط افرادی هوس‌ران و پاشیدن بنیان خانواده‌ها و در مراحل بعدی تولد اولاد نامشروع که سربار جامعه و مایه ایجاد ناامنی در آن می‌باشند. البته پر واضح است که برخی از دولت‌ها برای سرگرم کردن مردم و سوق دادن آنها به هوس‌بازی و غافل‌شدن آنان از مفاسد پشت پرده و جلوگیری از هر إعتراضی، راه را برای این امور به طور کامل باز گذاشته‌اند.
از باب نمونه شاهزاده بندر بن سلطان، سفیر رژیم سعودی در واشینگتن نقل می‌کند: در سال‌های پایانی دهه 1960 شاه مخلوع یک سری نامه به ملک فیصل نوشت و گفت: «برادرم، از تو خواهش می‌کنم دست به مدرنیزاسیون بزن، درهای کشور خود را باز کن، آموزشگاه‌های مختلط پسر و دختران را باز بگذار و دیسکو برگزار کن، مدرن باش. وگرنه تضمین نمی‌کنم که بتوانی تاج و تخت خودت را نگه‌داری».[2]
نظام جمهوری اسلامی نیز که ادعای دین و حمایت از بنیان خانواده و جلوگیری از مفاسد اجتماعی و دفاع از حقوق شهروندی را دارد، باید پای حجاب بایستد. همچنین باید برای اجرای قانون حجاب، علاوه بر تأمین زیرساخت‌های فرهنگی، امربه معروف و نهی از منکر را به‌صورت سازماندهی شده پی بگیرد. در غیر این‌صورت آثار و تبعات آن گریبانگیر کشور می‌شود.
پی‌نوشت:
[1]. خبرگزاری اعتماد، امربه معروف گسترده در تاجیکستان، https://b2n.ir/f63385.
[2]. باشگاه خبرنگاران جوان، داستان نامه نگاری شاه مخلوع ایران با ملک فیصل، https://b2n.ir/d89460.