با توافق ایران و عربستان حال رژیم صهیونسیتی منزوی‌تر از هر زمان دیگری در خاورمیانه شده است.
پس از توافق ایران و عربستان سؤالات زیادی پیرامون تبعات این توافق در رابطه با اثرات مربوط به رابطه این دو کشور با دیگر کشورهای منطقه مطرح شد.
این دو کشور پس از سال‌ها خصومت و نزاع و کشمش سیاسی حال به نقطه همکاری رسیده‌اند؛ لذا این سؤال طبیعتاً در افکار عمومی مطرح می‌شود که آیا پس از توافق ایران و عربستان نقاط اختلاف بین دو کشور مرتفع شده و چالش‌های پیشین به فراموشی سپرده خواهد شد؟ به عنوان مثال تأثیر این توافق بر مسأله فلسطین تا چه اندازه است؟ آیا ایران از آرمان قدس عقب‌نشینی نموده یا عربستان با ایران همسو خواهد شد؟ به طور قطع ماهیت این توافق پاسخ آشکاری براین سؤال است.
این توافق ضربه‌ای مهلک به تلاش‌های آمریکا و اسرائیل در مقابله با عادی‌سازی روابط کشورهای منطقه با ایران بود. آمریکا طی سال‌های اخیر، یعنی از زمانی که وارد معامله قرن شد، تلاش نمود تا برای خود و رژیم صهیونیستی اهدافی استراتژیک و تأثیرگذار تعیین کند. شاکله اصلی این اهداف را ایجاد یک نظم جدید در خاورمیانه با هدف انزوای ایران و باقی کشورهای عضو جبهه مقاومت تشکیل می‌داد؛ لذا پس از آن برآن شدند تا با ایجاد یک ائتلاف در قالب توافقات «آبراهام» به ایجاد اتحاد منطقه‌ای در خاورمیانه در قالب ناتوی عربی برای مقابله با کشورهای متخاصم، به ویژه مقاومت فلسطین رو بیاورند. حال با توافق ایران و عربستان، ترمز این گونه توافقات کشیده شده و رژیم صهیونسیتی منزوی‌تر از هر زمان دیگری شده است.