پیروان راه اهل بیت علیهمالسلام خوشبخت و رستگارند و زیارت قبور مطهر ایشان یکی از نشانههای علاقه و پیروی است. رفع مشکلات اقتصادی و فقر راههای متعارف خود را دارد و نیازمند تلاش و کوشش است.
پیشرفت، سعادت و خوشبختی واژگانی هستند که در ادبیات معاصر بسیار به کار میروند، اما درباره معنای آنها دقت و تأمل اندکی صورت میگیرد. در ادبیات دینی وقتی صحبت از سعادت و خوشبختی میشود، منظور پیشرفت و تکامل معنوی انسان، نزدیکی به خداوند و درنهایت رسیدن به بهشت جاودان است که همان سعادت ابدی است: «وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»؛[1] «در بهشتی که در زیر درختانش نهرها جاری است داخل گرداند و در بهشتهای عدن جاودانی منزلهای نیکو عطا فرماید. این همان رستگاری بزرگ است». در بسیاری از مباحث سیاسی و اجتماعی، زمانی که صحبت از خوشبختی و پیشرفت میشود، منظور پیشرفتهای مادی و دنیوی است، فارغ از اینکه از به جهات اخلاقی و معنوی توجه ویژهای شود. روشن است که دین اسلام با پیشرفت مادی و دنیوی مخالفتی ندارد، اما تلازمی نیز بین نعمت ظاهری دنیا و سعادت اخروی وجود ندارد، ممکن است شخصی ازنظر داراییهای دنیایی فقیر باشد، ولی دارای خوشبختی حقیقی و نهایی که رضوان الهی است، شود.
با این مقدمه به سراغ شبههای برویم که در فضای مجازی با بیانهای متنوع مطرح میگردد، برای مثال گفته میشود: «اگر قرار بود کربلا و نجف رفتن باعث سعادت یک ملت شود، عراق و عراقی که صاحب کربلا و نجف هستند بعد از ۱۴ قرن اینقدر بدبخت نبودند». این شبهه اختصاص به زیارت اباعبدالله الحسین علیهالسلام ندارد و شامل تمام مجاوران حرمهای معصومین علیهمالسلام، حتی امامزادگان نیز میشود. در پاسخ به چنین شبهاتی میتوان گفت:
1. دین اسلام ادعا نکرده که صِرف کربلا و نجف رفتن، بدون هیچ تلاش دیگری موجب سعادت دنیا و آخرت یک ملت میشود. سعادت و پیشرفت دنیایی عوامل و اسباب خاص خود را دارد و سعادت اخروی نیز مشروط به داشتن اعتقاد صحیح، نیت خالص و انجام واجبات و ترک محرمات است.
2. زیارت خالصانه موجب سعادت و خوشبختی نهایی و حقیقی است، در این زمینه تفاوتی بین مجاوران حرم شریف و زائران از راه دور وجود ندارد. چهبسا شخصی مجاور حرم باشد و به خاطر دوری از اهلبیت علیهمالسلام دچار عذاب الهی بشود.
3. تحقیر ملتهای مسلمان با دستآویز قرار دادن فقری که ناشی از جنگافروزی شیاطین و مشرکین است، از دیگر مغالطات این دست مطالب است. کشور عراق را آتش استکبار و راهزنانی که استکبار از آن حمایت کرد، دچار فقر کرد، علاوه بر اینکه همه ساکنین کربلا و نجف فقیر نیستند و در دوستداران اهلبیت علیهمالسلام نیز افراد ثروتمند کم نیستند.
پینوشت:
[1]. صف:12.