گرچه وحدت مردم یک فرض عقلی و مفروض است، اما تفسیر سخنان امام خامنه‌ای به کوتاه آمدن ایشان نسبت به امر واجب شرعی حجاب، بسیار بعید و دور از ذهن است؛ به طوری که قاطعانه می‌توان گفت خلاف واقع است.
رهبر انقلاب در بخشی از خطبه عید سعید فطر فرمودند: «مردم با عقاید و سلایق مختلف در کنار هم زندگی و با هم کار و مهربانی کنند».[1]
پس از ایراد این سخنان، برخی کوته‌نظرانه عنوان کردند که این سخنان به معنی همزیستی بی‌حجاب‌ها و باحجاب‌ها در کنار هم بوده و در حقیقت به این معنی است که عملاً بی‌حجابی در جامعه از طرف حکومت و مردم متدین پذیرفته شده است!
گرچه وحدت مردم یک فرض عقلی و مفروض است، اما تفسیر سخنان امام خامنه‌ای به کوتاه آمدن ایشان نسبت به امر واجب شرعی حجاب، بسیار بعید و دور از ذهن است؛ به طوری که قاطعانه می‌توان گفت خلاف واقع است؛ چه اینکه ایشان بارها بر ضرورت تحفظ موازین شرعی تأکید داشته و حتی در خصوص حجاب فرمودند: «حجاب واجب شرعی، و بی‌حجابی حرام شرعی و حرام سیاسی است».
از سوی دیگر نیز باید توجه داشت اگر بخشی از جامعه به سمت بی‌حجابی تمایل پیدا کرد، آیا باید "وحدت مردم" و "زیست مهربانانه" جامعه شکسته شود و به هرج‌و‌مرج و به‌هم‌ریختگی جامعه بیانجامد؟ آیا در چنین موقعیتی مردم اجازه دارند با شکستن وحدت و ایجاد درگیری با یکدیگر نظر خود را به کرسی بنشانند؟
پاسخ روشن است؛ هرگونه قانون‌شکنی و بروز رفتار غیرقانونی، حرام شرعی و سیاسی است و وظیفه حکومت در قبال بی‌قانونی روشن است. وظیفه هریک از آحاد مسلمین درباره بی‌حجابی و هر منکر دیگر، تذکر دادن و در جایی که نیازمند برخورد قانونی است، مطلع کردن نهادهای قانونی جهت انجام وظیفه است، نه ورود شخصی و انجام عملی که نتیجه‌ای جز ایجاد تنش و نزاع ندارد.
مشخصاً در خصوص مسئله حجاب رهبر انقلاب فرمودند: «منکری را که دیدید، با زبان تذکّر دهید. اصلًا لازم هم نیست زبان گزنده باشد و یا شما برای رفع آن منکر سخنرانی بکنید. یک کلمه بگویید آقا! خانم! برادر! این منکر است. شما بگویید، نفر دوم بگوید، نفر سوم بگوید، نفر دهم بگوید، نفر پنجاهم بگوید؛ کی میتواند منکر را ادامه دهد؟».[2]
البته قطعاً حکومت و قوه قهریه نیز وظایفی دارد که برعهده مردم نیست و به شکل مقتضی و مطابق صلاح جامعه انجام می‌شود. لذا اگر مردم بخواهند بر سر مسائل مختلف در جامعه مثلاٌ حجاب با یکدیگر وارد نزاع شوند، دقیقاً همان چیزی اتفاق خواهد افتاد که رهبر انقلاب آن را "انتظار دشمن" نامیدند.
بنابرآنچه بیان شد، چند نکته قابل توجه است:
اول؛ با توجه به سایر مواضع رهبر انقلاب در مورد حجاب، تفسیر کردن سخنان رهبر انقلاب در مورد همزیستی مسالمت‌آمیز به پذیرش و موافقت با بی‌حجابی در جامعه نهایت کج‌فهمی است.
دوم؛ شکستن وحدت یک ملت حتی به علت مسائل اعتقادی، هر جامعه‌ای را به فساد می‌کشاند؛ اما در عین حال این مسئله نافی امر به معروف و نهی از منکر به عنوان واجب شرعی نیست؛ بلکه این امر یک وظیفه شرعی است که بر عهده آحاد مردم است؛ چه اینکه قرآن کریم می‌فرماید: «کُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ»؛ «شما بهترین امتی بودید که به سود انسان‌ها آفریده شده‌اند -چه اینکه- امر به معروف و نهی از منکر می کنید و به خدا ایمان دارید».[3]
پی‌نوشت:
1. بیانات رهبر انقلاب در نماز عید فطر 1402/02/02.
2. بیانات رهبر انقلاب در جلسه پرسش و پاسخ دانشگاه تهران 1377/02/22.
3. آل‌عمران/110.