تبرک جستن، امری حقیقی

هر چند از منظر دین، تبرک جستن و طلب شفا داشتن امری مسلّم است، ولی از آنجا که شیادان به طور معمول از عناوین تقلبی و دروغین، برای فریب دادن مردم استفاده می‌کنند، انسان باید مواظب بوده و به هر کسی اعتماد نکند، زیرا اعتماد به چنین افرادی، نه تنها تاثیری ندارد، بلکه گاهی آثار تخریب کننده‌ای نیز دارد.

تبرک جستن، امری حقیقی
اساس تبرک جستن و شفا یافتن، امری است که در ادیان توحیدی، به خصوص اسلام وجود داشته و قرآن کریم به آن تصریح کرده است.

قرآن کریم با بیان مواردی مانند پیراهن حضرت یوسف علیه‌السلام، علاوه بر صحه گذاشتن به مساله تبرک جستن، شفا را نیز در چنین مواردی تایید کرده است، زیرا بعد از رسیدن پیراهن به کنعان، حضرت یعقوب آن را به چشمانش کشید و بینا شد. قرآن کریم از زبان حضرت یوسف چنین می‌فرماید: «اذْهَبُوا بِقَميصي‏ هذا فَأَلْقُوهُ عَلى‏ وَجْهِ أَبي‏ يَأْتِ بَصيراً‏»؛[1] «اکنون این پیراهن مرا نزد پدرم (یعقوب) برده و به روی صورت او افکنید، تا دیدگانش باز بینا شود» خداوند متعال به لطف خویش، در این پیراهن، شفا قرار داده است.

سوء استفاده شیادان از ناآگاهی مردم 
انسان عاقل باید مواظب شیادانی باشد که گاهی از موارد مشابه و دروغین، برای چپاول و خالی کردن جیب مردم، سوء استفاده می‌کنند، اینان به بهانه شفا گرفتن، یا مصون ماندن از آسیب‌ها، از ناآگاهی مردم، سوء استفاده کرده و با عناوینی مانند: آب مقدس و... مردم را فریب می‌دهند.[2]

بنابراین هر چند اصل شفا یافتن و تبرک جستن، امری مسلم است، ولی هر چیزی، قابلیت و هر کسی، اهلیت این امر را ندارد، علاوه بر اینکه در این راه، باید به شدت از شیادان، پرهیز کرد.

پی‌نوشت:
[1]. يوسف: 93.
[2]. عوام فریبی.